Ο πρώην δεσμοφύλακας στο Γκουαντάναμο, Ιωσήφ Χίκμαν, δήλωσε ότι το Γκουαντάναμο ήταν ένα “κακό όνειρο” που απλώς θέλει να ξεχάσει και μίλησε για πρώτη φορά για η δολοφονία κρατουμένων που η CIA καλύπτει λέγοντας πως επρόκειτο για τριπλή αυτοκτονία.
Ο λοχίας του Επιτελείου Στρατού, Ιωσήφ Χίκμαν, ήταν σε επιφυλακή στο κουβανέζικο στρατόπεδο – φυλακή τη νύχτα που πέθαναν οι κρατούμενοι, και καταγγέλει την επίσημη εκδοχή των γεγονότων ως “αδύνατη”.
«Θα έπρεπε και οι τρεις να έχουν δέσει τα χέρια και τα πόδια τους μαζί, να έχουν δέσει πανιά στους λαιμούς τους, να έχουν βάλει μάσκες στα πρόσωπά τους, να κάνουν θηλειά, να κρεμάσουν το πανί από το ταβάνι, να βάλουν τα κεφάλια τους στη θηλειά και να κρεμαστούν όλοι μαζί ταυτόχρονα, κοντά στον διάδρομο”, είπε ο πρώην φρουρός στο VICE σε μια σε μια πολύ σημαντική συνέντευξη.
“Κοντά στον διάδρομο, όπου φύλακες ελέγχουν τους κρατούμενους κάθε τέσσερα λεπτά.”
Επίσης, σύμφωνα με τον Χίκμαν, είχε γίνει μια επιθεώρηση στα κελιά λίγες ώρες νωρίτερα και οι φρουροί δεν είχαν βρει τίποτα που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για θηλιές και κουρέλια.
Ο Χίκμαν προσπάθησε για χρόνια να βάλει τον εφιάλτη του Γκουαντάναμο πίσω του, αλλά τελικά αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει το παρελθόν του.
Τώρα έχει γράψει ένα βιβλίο με τίτλο “Δολοφονία στο στρατόπεδο Δέλτα”, το οποίο ελπίζει ότι θα είναι ένα βήμα προς την εξεύρεση της αλήθειας.
“Προσπαθούσα να αφήσω πίσω το Γκουαντάναμο. Δεν ήθελα να το θυμάμαι. Ήταν σαν ένα κακό όνειρο που προσπαθούσα να αφήσω στο παρελθόν”, είπε.
«Τότε είδα στις ειδήσεις ότι άλλος ένας κρατούμενος είχε κρεμαστεί. Έπρεπε να το αντιμετωπίσω και να βρω τι πραγματικά είχε συμβεί. “
Τη νύχτα της 9 Ιουν 2006, ο Χίκμαν ήταν σε επιφυλακή στο στρατόπεδο Δέλτα, όταν, όπως λέει, είδε ένα αυτοκίνητο να έρχεται και να φεύγει τρεις ξεχωριστές φορές, στο υψίστης ασφαλείας Alpha Block, μεταφέροντας από έναν κρατούμενο κάθε φορά, έξω από το στρατόπεδο.
Ισχυρίζεται ότι είδε το αυτοκίνητο να στρίβει στα αριστερά, έξω από το σημείο ελέγχου ACP Roosvelt, στον δρόμο που οδηγεί είτε στην παραλία ή στο Camp No, τo οποίo γνωρίζουμε ότι είναι μια μυστική μονάδα κράτησης της CIA.
“Μεταξύ 23:00 και 23:30 είδα το αυτοκίνητο να επανέρχεται στο στρατόπεδο Δέλτα», είπε. “Αντί του Καμπ 1, πήγε στην ιατρική κλινική κρατουμένων. Περίπου 10 λεπτά αργότερα, όλα τα φώτα άναψαν, σαν σε στάδιο- η κατάσταση ήταν χαοτική”. Οι κρατούμενοι ήταν νεκροί.
{"video":"https://www.youtube.com/watch?v=oirOSO4Zz-M","width":"800","height":"450"}
Ο πρώην λοχίας λέει ότι αυτοί οι κρατούμενοι συχνά υποκινούσαν απεργίες πείνας, οι οποίες εμπόδιζαν τους ανακριτές να κάνουν τη δουλειά τους.
Οι τρεις άνδρες ήταν οι Salah Ahmed Al-Salami, 37 ετών, από την Υεμένη, Mani Shaman Al-Utaybi, 30 ετών από τη Σ. Αραβία, και Yasser Talal Al-Zahrani, 22 ετών,επίσης από τη Σ. Αραβία. Ο Al-Zahrani είχε φυλακιστεί στο Γκουαντάναμο από τα 17. Κανένας από τους άνδρες είχε καταδικαστεί για κάποιο έγκλημα.
Μετά το θάνατό τους, ο υποναύαρχος Χάρι Χάρις έκανε την απίστευτη κίνηση να τους επιτεθεί σε ανακοίνωσή του για την υποτιθέμενη αυτοκτονία τους:
«Δεν είχαν κανένα σεβασμό για τη ζωή, είτε τη δική μας ή τη δική τους”, είπε στο Reuters. “Πιστεύω ότι αυτή δεν ήταν μια πράξη απελπισίας, αλλά μια ακόμα πράξη του ασύμμετρου πολέμου που διεξάγεται εναντίον μας.”
Αλλά γιατί οι αρχές να θέλουν να σκοτώσουν αυτούς τους ανθρώπους και να κάνουν τους θανάτους τους να μοιάζουν με αυτοκτονία;
Ο Χικμαν λέει ότι αυτό έγινε επειδή οι τρεις κρατούμενοι ήταν τακτικοί απεργοί πείνας και υποκινούσαν και άλλους να κάνουν το ίδιο.
“Υπάρχει μια πολιτική ότι αν ένας κρατούμενος είναι απεργός πείνας, δεν μπορεί να ανακριθεί”, είπε ο Hickman. “Επειδή το 2006, έκαναν περίπου 200 ανακρίσεις την εβδομάδα θεωρούσαν ότι οποιαδήποτε μαζική απεργία πείνας θα μείωνε την αξία των πληροφοριών”.
“Πιστεύω ότι η νούμερο ένα αποστολή για την Ειδική Ομάδα στο Γκουαντάναμο (JTF-GTMO) εκείνη την εποχή ήταν να σταματάει τις απεργίες πείνας με κάθε κόστος.”
“Αν απαλλαγείς από τους ανθρώπους που προκαλούν τις απεργίες πείνας απαλλάσεσαι και από το πρόβλημα.Μετά από τους θανάτους δεν υπήρχαν απεργίες πείνας για μεγάλο χρονικό διάστημα.”
Αφού φεύγει από το στρατόπεδο-φυλακή, ο πρώην λοχίας ερευνά τι συνέβη εκείνο το βράδυ, και για πρώτη φορά προσεγγίζει το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, το 2009.
Οι ισχυρισμοί του, μαζί με τους ισχυρισμούς κι άλλων από την ομάδα του, αναφέρθηκαν για πρώτη φορά στο περιοδικό Harper το 2010, προκαλώντας μεγάλη αντίδραση,και οι αρχές είπαν ότι ο Χίκμαν ήταν έξω από την περίμετρο και δεν ήταν καν σε θέση να δεί την είσοδο στο Alpha Block.
Ο Χίκμαν μπήκε στο στρατό μετά την 11η Σεπτεμβρίου, πιστεύοντας ότι ήταν καθήκον του να βοηθήσει. “Νόμιζα ότι το Γκουαντάναμο ήταν αναγκαίο, ότι ο πόλεμος άλλαζε και ότι χρειαζόμασταν ένα ασφαλές μέρος για να κρατήσουμε τους κρατούμενους και να τους ανακρίνουμε.”
Αν και ο Χίκμαν δεν έχει ονομάσει τους υποτιθέμενους δολοφόνους στο βιβλίο του, ελπίζει ότι θα προκαλέσει μια στενή έρευνα για το τι πραγματικά πήγε.
«Δεν μπορώ να αναφέρω ονόματα, επειδή έχω γράψει ότι ήταν δολοφονία. Έχω κρατήσει ασαφές το τέλος για αυτό το λόγο», λέει.
Υπάρχουν πολλά ερωτήματα για το αμφιλεγόμενο κέντρο κράτησης, όπου εξακολουθούν να κρατούνται περίπου 150 κρατούμενοι.
Σύμφωνα με τον νόμο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι παράνομο να κρατούνται άνθρωποι χωρίς ποινές. Πρώην κρατούμενοι λένε ότι η CIA χρησιμοποιεί τακτικά τεχνικές βασανισμού κατά τις ανακρίσεις, όπως περιγράφεται και στην πρόσφατη έκθεση της Γερουσίας. Οι κρατούμενοι υπόκεινται σε συστηματική κακοποίηση και σύμφωνα με τον πρώην δεσμοφύλακα Brandon Neely, η βία και η ταπεινωτική μεταχείριση είναι κοινός τόπος.
