BlackCat
Ενώ το Υπουργείο Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου ερμηνεύει τις 299 συλλήψεις υπόπτων τρομοκρατίας μέσα στο 2014/2015 ως ”επακόλουθο της αποτελεσματικότητας της αστυνομίας στη συλλογή τεκμηρίων που στοιχειοθετούν τη σχέση των συλληφθέντων με τρομοκρατικές ενέργειες”, κάτι τέτοιο δεν ισχύει αφού μόνο το 6% των συλληφθέντων καταδικάστηκαν και στις πλείστες περιπτώσεις το κατηγορητήριο αφορούσε μη-βίαιες παραβάσεις. Μια περεταίρω ανάλυση των στοιχείων από την οργάνωση CAGE καταδεικνύει πως οι συγκεκριμένες τακτικές στοχοποίησης συμβάλλουν στη δημιουργία ενός τεταμένου ισλαμοφοβικού κλίματος που επιτρέπει την παραβίαση των ελευθεριών και προκαλεί ολέθριες συνέπειες στη μετέπειτα ζωή των συλληφθέντων και των οικογενειών τους.
Αυτή την εβδομάδα κυκλοφόρησαν διάφορα άρθρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που αποσκοπούν στο ξέπλυμα του ρατσισμού, θεσμικού και μη, των δυτικών κοινωνιών, προσδιορίζοντας τον ως φαινόμενο ”πρώην κομμουνιστικών κρατών” ή των κρατών της ανατολικής Ευρώπης, συντελώντας έτσι στην εσφαλμένη αφήγηση μιας ανωτερότητας της Δύσης ως ένα πλαίσιο κοινωνιών που απέχει από οποιανδήποτε μορφή ρατσισμού. Πολιτικά εκμεταλλεύσιμο γεγονός στάθηκε και η διαδήλωση 100,000 ατόμων στο Λονδίνο που θέλησαν να στείλουν το μήνυμα πως οι Σύροι είναι ευπρόσδεκτοι στη Βρετανία κάτι που αναπόφευκτα τέθηκε σε σύγκριση με την απανθρωπιά και τη ρατσιστική κακοποίηση προσφύγων από τις Ουγγρικές και τις Ελληνικές αρχές αλλά και ακροδεξιούς, γεγονότα που προβλήθηκαν έντονα τον τελευταίο καιρό. Όμως ενώ η ”πολιτισμένη Δύση” εκθειάζεται σε ένα καλά ενορχηστρωμένο μιντιακό παραλήρημα, η πραγματικότητα της βάναυσης περιθωριοποίησης και της θεσμικής στοχοποίησης που βιώνουν τα θύματα των δρακόντιων μέτρων ασφαλείας στη Βρετανία, είναι δυστυχώς ένα γεγονός που δεν έχει προκαλέσει κάποια ανάλογη σε έκταση κινητοποίηση και προβολή.
Οι Βρετανοί μουσουλμάνοι βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και των εφόδων της αντιτρομοκρατικής, οι φυλακισμένες μητέρες στα Βρετανικά κέντρα κράτησης έχουν χωριστεί από τα παιδιά τους βιώνοντας την κακοποίηση και το φόβο της απέλασης ενώ πρόσφατα ένα ανήλικο κορίτσι 16 ετών από το Μάνστεστερ καταδικάστηκε για τρομοκρατία λόγω ”κατοχής πληροφοριών”, όμως αυτά σπανίως σχολιάζονται από την οπτική του θύματος και του ρατσισμού. Ίσως το αποκορύφωμα του θεάματος της τρομοκρατίας ήταν η ένταξη ενός παιδιού 3 ετών στο πρόγραμμα κατά του εξτρεμισμού, αφού θεωρήθηκε πως το νήπιο θα εξελισσόταν σε μελλοντικό τρομοκράτη. (Διόλου τυχαίο πως η εν λόγω είδηση δημοσιεύθηκε την ίδια μέρα που αναρτήθηκε βίντεο με Βρετανό λόρδο να σνιφάρει κοκαϊνη παρέα με πόρνες).
Σύμφωνα με άρθρο του BBC γίνεται τουλάχιστον μία σύλληψη υπόπτου για τρομοκρατία σε καθημερινή βάση, οι συλλήψεις γυναικών έχουν αυξηθεί κατά 300% στο διάστημα των τελευταίων 5 ετών, οι συλλήψεις νέων ηλικίας 18-20 ετών κατά 200% μέσα σε ένα χρόνο, ενώ 8 ανήλικα κορίτσια τέθηκαν υπό κράτηση ως ύποπτοι για τρομοκρατία μέσα στο 2014. Όμως στο άρθρο της οργάνωσης Cage που έχει μεταφραστεί πιο κάτω, γίνεται μια ποιοτική ανάλυση κάποιων άλλων στατιστικών που διαγράφουν μια πολύ διαφορετική εκδοχή της ιστορίας από αυτή που πλασάρεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. H CAGE είναι μια ανεξάρτητη οργάνωση που εργάζεται για να στηρίξει τις κοινότητες που έχουν πληγεί από τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, να παρέχει ενημέρωση για τις πολιτικές του κρατους και να επιτεύξει μια συνεργασία ανάμεσα σε επιζώντες βασανιστηρίων και κακοποίησης.
”Η κυβέρνηση και η αστυνομία συχνά χρησιμοποιούν τη φράση ”ο κίνδυνος της τρομοκρατίας” για να προκαλέσουν φόβο- που οδηγεί στην εφαρμογή και τη δικαιολογόγιση δρακόντιων μέτρων ασφαλείας που παραβιάζουν τις πολιτικές ελευθερίες. Σ΄ αυτό το άρθρο, η οργάνωση CAGE ρίχνει φως στη σημασία και την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τις στατιστικές των συλλήψεων.
Με τη χρήση του όρου ”απειλή της τρομοκρατίας” έχει επιτευθεί η αύξηση της εξουσίας του κράτους, της αστυνομίας και των υπηρεσιών ασφαλείας ενώ παράλληλα έχουν περιοριστεί οι πολιτικές ελευθερίες των πολιτών.
Όμως μια πιο προσεκτική ματιά στις στατιστικές που δημοσίευσε το Υπουργείο Εσωτερικών είναι αρκετή για να αποκαλύψει την αλήθεια για τους ισχυρισμούς αυτούς.
1. Το 1.98% των συλληφθέντων τελούν υπό κράτηση για λιγότερο από 7 μέρες
Η Βρετανική αντιτρομοκρατική νομοθεσία επιτρέπει την κράτηση και την συνεχή ανάκριση ατόμων για 14 μέρες χωρίς να έχουν προσαυθεί κατηγορίες. Αυτό το διάστημα είναι το μεγαλύτερο σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη δυτική δημοκρατία.
Η κυβέρνηση έχει επανηλημμένα προσπαθήσει να επεκτείνει την προσωρινή κράτηση σε 28, ακόμα και 42 μέρες.
2. Μόνο το 32% των συλληφθέντων αντιμετωπίζουν κατηγορίες που σχετίζονται με τρομοκρατία
Όμως, οι συνέπειες μιας εφόδου και μιας σύλληψης από την αντιτρομοκρατική είναι παντοτινές:
Ο Andrew, που δέχτηκε επιδρομή της αντιτρομοκρατικής στο σπίτι του στο Δυτικό Λονδίνο, μίλησε στην οργάνωση Cage που κατέγραψε την εμπειρία του για το κακό που μπορεί να προκαλέσει μια έφοδος:
Είμαι λευκός μουσουλμάνος, γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Τη δεκαετία του ’90 το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν ένα πολύ cool μέρος για να ζήσει κανείς, αλλά από τότε που έγινα μουσουλμάνος πριν από 6 χρόνια, παρατήρησα μια επιδείνωση στη μεταχείρηση των μουσουλμάνων από την κυβέρνηση. Παρά το γεγονός ότι δεν είχαν προσαυθεί κατηγορίες εναντίον μου, η έφοδος προκάλεσε ψυχολογικά προβλήματα στα παιδιά μου, τη γυναίκα μου και την οικογένεια της γυναίκας μου. Όλοι αυτοί χρειάστηκαν ιατρική φροντίδα αργότερα. Αυτή τη στιγμή, εγώ και η οικογένειά μου σκοπεύουμε να φύγουμε από το Ηνωμένο Βασίλειο μόνιμα λόγω αυτών των εφόδων, επειδή δεν νιώθουμε πως εδώ μπορούμε να ζήσουμε μια φυσιολογική ζωή.
3. Ασκήθηκε διωξη στο 12% των συλληφθέντων
Αυτό σημαίνει πως για την πλειοψηφία των υποθέσεων της Εισαγγελίας θεωρήθηκε πως δεν υπήρχαν αρκετά τεκμήρια που προσέφεραν ”μια ρεαλιστική προοπτική για καταδίκη” των κατηγορουμένων. Επίσης σημαίνει πως η άσκηση δίωξης θα ήταν κατά του δημοσίου συμφέροντος.
4.Μόνο 6% καταδικάστηκαν με βάση αντι-τρομοκρατικούς νόμους
Αυτο όμως δεν σημαίνει πως καταδικάστηκαν για κάποιο βίαιο έγκλημα. Αντιθέτως μια τέτοια καταδίκη μπορεί να συνδέεται με την κατοχή ενός δημοσιευμένου άρθρου ή την άρνηση να απαντήσει κάποιος σε ερωτήσεις που του υπέβαλλαν σε κάποιο αεροδρόμιο της Βρετανίας.
5. 84% των καταδικασθέντων δεν είχαν παραπεμφθεί σε δίκη αφού παραδέχτηκαν ενοχή με αντάλλαγμα μειωμένη ποινή
Οι κατηγορούμενοι συχνά νιώθουν πως δεν θα έχουν μια δίκαιη δίκη λόγω του ισλαμοφοβικού κλίματος που επικρατεί στη χώρα. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι κατηγορούμενοι επίσης ανέφεραν πως πιέστηκαν να παραδεχτούν ενοχή. Για παράδειγμα, δέχτηκαν να συμφωνήσουν με τις κατηγορίες με στόχο να αποφευχθεί δίωξη κατά συγγενικού προσώπου, συνήθως γυναίκας.”
