Σε αναμονή αυτές τις μέρες μιας ακόμη απονομής του Νόμπελ Ειρήνης ένας έλεγχος σε παρελθόντες νικητές του βραβείου, αποδεικνύει μια λιτανεία αποτυχίας, την οποία αποτελούν απατεώνες, κακοποιοί, μεγαλομανείς και πολέμαρχοι. Από την ίδρυσή του το 1901, κανένα βραβείο Νόμπελ δεν έχει ανακληθεί, και ο Geir Lundestad, γραμματέας της νορβηγικής επιτροπής Νόμπελ, επιβεβαίωσε σθεναρά, ότι κανένα βραβείο ειρήνης δεν θα μπορούσε ν’ανακληθεί, άσχετα το αδίκημα.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια η επιτροπή Νόμπελ θα πρέπει να επανεξετάσει, τους ακόλουθους νικητές Νόμπελ, οι οποίοι είναι οι πέντε πρώτοι από τη λίστα μας, (η οποία περιέχει αρκετούς ακόμη και είναι αρκετά μεγάλη) που θα έπρεπε να πεταχτούν στα θηρία. Μεταφορικά μιλώντας, φυσικά.
1.Χένρι Κίσινγκερ, πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας
Ο Ντόναλντ Τραμπ συναντήθηκε με τον Κίσινγκερ νωρίτερα αυτό το έτος Photo: AFP
«Την παρανομία την κάνουμε αμέσως. Η αντισυνταγματική πράξη παίρνει λίγο περισσότερο».
Αυτά , σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του Wikileaks, ήταν τα λόγια του Κίσινγκερ προς τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, και θα μπορούσαν ν’αποτελούν σχεδόν μια αντιπροσωπευτική δήλωση για τον ρόλο του Κίσινγκερ ως κύριο αρχιτέκτονα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ κατά τα έτη 1969-1977.
Τιμήθηκε με το βραβείο το 1973 από κοινού με τον Le Duc Tho, του Κομμουνιστικού Κόμματος του Βιετνάμ, (ο οποίος αρνήθηκε το βραβείο), η επιτροπή Νόμπελ επηρεάστηκε από τις προσπάθειες του ντουέτου να τερματίσουν τον βίαιο και αιματηρό πόλεμο στ Βιετνάμ. Φυσικά, ο πόλεμος θα συνεχιζόταν για άλλα δύο χρόνια, και ήταν ο Κίσινγκερ που ουσιαστικά επόπτευε τη σφαγή, στο Βιετνάμ, την Καμπότζη και το Λάος.
Ο Κίσινγκερ ήταν επίσης πίσω από την Επιχείρηση Κόνδωρ, την ενορχηστωμένη από τις ΗΠΑ εκστρατεία δολοφονιών, βασανιστηρίων και εξαφανίσεων στη Λατινική Αμερική, υποστηρίζοντας σθεναρά το στρατιωτικό πραξικόπημα που ανέτρεψε τον δημοκρατικά εκλεγμένο σοσιαλιστή πρόεδρο της Χιλής, Σαλβαδόρ Αλιέντε. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Κίσινγκερ και ο βάναυσος δικτάτορας της Χιλής Αουγκούστο Πινοσέτ θα γίνουν κολλητοί.
Αλλού στην ήπειρο, ο Κίσινγκερ πρόσφερε τη δυναμική υποστήριξη των ΗΠΑ στον δεξιό στρατό της Αργεντινής, ο οποίος το Μάρτιο του 1976 ξεκίνησε τον «Βρώμικο Πόλεμο» (“Dirty War”), μια σφαγή εναντίον αριστερών, που άφησε περίπου 30.000 νεκρούς και εξαφανισθέντες.
Επιπλέον, τα έγγραφα που κυκλοφόρησαν το 2014 αποκάλυψαν, ότι το 1976, ο Κίσινγκερ προγραμμάτιζε να ξεκινήσει αεροπορικές επιδρομές εναντίον της Αβάνας, να χτυπήσει λιμάνια και στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην Κούβα και να στείλει τάγματα στη Ναυτική Βάση των ΗΠΑ στο Γκουαντάναμο της Κούβας.
2. ΗΠΑ Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα
Τιμήθηκε με το βραβείο «για τις εξαιρετικές προσπάθειές του στην ενίσχυση της διεθνούς διπλωματίας και της συνεργασίας μεταξύ των λαών», τα διαπιστευτήρια ειρήνης, του Ομπάμα, όπως και του Κίσινγκερ, είναι εξωφρενικά υπερτιμημένα. Όπως έγραψε ο “Atlantic”, το 2011, τρία χρόνια αφού ο Ομπάμα μπήκε στο Λευκό Οίκο, “η πολιτική σχετικά με τα πυρηνικά όπλα (έγινε), άλλος ένας τομέας, όπου η μεθυστική αισιοδοξία των πρώτων ημερών της κυβέρνησης έχει εξατμιστεί σε μεγάλο βαθμό. “
Μόλις δύο μήνες μετά την απονομή του βραβείου Νόμπελ, ο Ομπάμα έστειλε 30.000 επιπλέον στρατιώτες στο Αφγανιστάν.
Είναι, επίσης, ίσως ο άνευ προηγουμένου κλίμακας πόλεμος με τα μη επανδρωμένα σκάφη του Ομπάμα, που θα είναι η πιο εύστοχη κληρονομιά του, με χτυπήματα που διεξάγονται από το Πακιστάν ως τη Σομαλία, τα περισσότερα που έχουν συμβεί ποτέ στην ιστορία των προέδρων των ΗΠΑ. Ομοίως, ο Ομπάμα έχει απελάσει περισσότερα άτομα από τις Ηνωμένες Πολιτείες από οποιοδήποτε προηγούμενο πρόεδρο, εύστοχα λοιπόν θεωρείται ως ο “Deporter-in-Chief”.
Ο κυρίαρχος ρόλος του στον βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, η συνέχιση της λειτουργίας του Γκουαντάναμο παρά την υπόσχεση της προεκλογικής του εκστρατείας το 2008 να κλείσει το κέντρο, η απαράμιλλη υποστήριξη του στο ισραηλινό κράτος με τη μεγαλύτερη συμφωνία στρατιωτικής βοήθειας στην ιστορία και η αποτυχία του να αντιμετωπίσει το θέμα της αστυνομικής βίας κατά των μαύρων στις ΗΠΑ, κάνουν τη βράβευση του 44ου προέδρου των ΗΠΑ με το Νόμπελ Ειρήνης να φαντάζει σχεδόν παράξενη, λες και η επιτροπή, σαν αστείο, είχε κρυφά μια “ανάποδη μέρα”, όταν ανακοίνωσε το όνομα του Ομπάμα.
3. Σιμόν Πέρες, Συνιδρυτής του Ισραήλ και πρώην Ισραηλινός πρωθυπουργός
Ένας από τους ιδρυτές του κράτους του Ισραήλ, ο Πέρες ήταν πρωθυπουργός, όταν διέταξε και επιτήρησε ο ίδιος τον βομβαρδισμό προσφύγων σ’ένα στρατόπεδο των Ηνωμένων Εθνών στο Λίβανο, κατά την διάρκεια της επιχείρησης «Σταφύλια της Οργής».
Τον Απρίλιο του 1996, -καθώς αντιμετώπιζε μια μεγάλη αντίδραση από την δεξιά πτέρυγα μέσα στη χώρα του- εξαιτίας της ειρηνευτικής συμφωνίας του με τους Παλαιστινίους, για την οποία τιμήθηκε με το βραβείο δύο χρόνια νωρίτερα, μαζί με τον τέως πρωθυπουργό του Ισραήλ Γιτζάκ Ράμπιν και τον Παλαιστίνιο ηγέτης Γιάσερ Aραφάτ- εξαπέλυσε ο ίδιος την επιχείρηση. 400 χιλιάδες Λιβανέζοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.
Ο Πέρες δεν σταμάτησε εκεί και διέταξε το στρατό να χτυπήσει το καταφύγιο όπου στεγάστηκαν, σκοτώνοντας 102 πολίτες, κυρίως γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους.
«Κατά τη γνώμη μου,» είπε τότε ο Πέρες, «όλα έγιναν σύμφωνα με τη σαφή λογική και με υπεύθυνο τρόπο. Νιώθω ήρεμος». Ωστόσο, τα Ηνωμένα Έθνη και οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταρρίπτουν τον ισχυρισμό της κυβέρνησής του, ότι το χτύπημα εναντίον του στρατοπέδου δεν ήταν εσκεμμένο.
Επιπλέον, ήταν μέρος της πολιτοφυλακής που ήταν υπεύθυνη για την εθνοκάθαρση των παλαιστίνιων χωριών κατά τη διάρκεια της Νάκμπα, προσφέρθηκε επίσης να πουλήσει πυρηνικές κεφαλές στο απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής, και ήταν ένας από τους βασικούς υποστηρικτές της συνεχιζόμενης κτηνωδίας στη Γάζα.
4. Ο 14ος Δαλάι Λάμα
Όταν η Επιτροπή Νόμπελ επέλεξε το Θιβετιανό ηγέτη ως νικητή του βραβείου το 1989, τόνισε τη “την βουδιστική ειρηνική φιλοσοφία του για το σεβασμό σε όλα τα έμβια όντα».
Αλλά η ιστορία του απέχει κατά πολύ από το βραβείο.
Μιλώντας στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung, μια γερμανική εφημερίδα, είπε γελώντας, ” Η Ευρώπη, για παράδειγμα η Γερμανία, δεν μπορεί να γίνει μια αραβική χώρα,” απηχώντας με τα λόγια αυτά τα συναισθήματα των ακροδεξιών ομάδων, όπως το αντισλαμικό κίνημα της Ευρώπης PEGIDA και το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας.
Πολλοί θεωρούν τις άγιες αντιλήψεις του για τους Σύριους πρόσφυγες στην Ευρώπη, ως το προπύργιο της υποκρισίας του Δαλάι Λάμα ,καθώς είναι και ο ίδιος πρόσφυγας και κατοικεί στην Ινδία από τότε που η CIA στήριξε την επιχείρηση, που εκπαίδευε και χρημοτοδοτούσε τους μαχητές του Θιβέτ εναντίον της Κίνας.
Παρόλο που αυτοχαρακτηρίζεται μαρξιστής, ήταν στο μισθολόγιο της CIA για δεκαετίες.
Σύμφωνος με τον πόλεμο των Η.Π.Α κατά της τρομοκρατίας στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, και φίλος του Τζόρτζ Μπους, της Μάργκαρετ Θάτσερ και του Πινοσέτ, ο Δαλάι Λάμα θεωρεί ότι είναι ηθικά κατάλληλο να χορηγείται στους πρόσφυγες μόνο προσωρινό άσυλο.
5. Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Woodrow Wilson
Ο «πατέρας του φιλελευθερισμού», χαιρετίστηκε ως εκείνος που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ίδρυση μιας παγκόσμιας βάσης για τον «ανθρωπισμό», τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1919, για το ρόλο του ως επικεφαλής δημιουργός της Κοινωνίας των Εθνών, μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Κοινωνία των Εθνών επρόκειτο να εξελιχθεί και να γίνει το σώμα των Ηνωμένων Εθνών,το ίδιο σώμα που απέκλεισε τους αντι-αποικιακούς ηγέτες του παγκόσμιου Νότου από τη συμμετοχή τους στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στο Παρίσι, μετά τον πόλεμο.
Ο Wilson κήρυξε τις αξίες της αυτοδιάθεσης, λέγοντας ότι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα, «να επιλέγουν το κυρίαρχο κράτος υπό το οποίο θα ζουν». Ως πρόεδρος, όμως, έστειλε στρατεύματα των ΗΠΑ να παρέμβουν στην Κούβα, την Αϊτή, τη Δομινικανή Δημοκρατία, το Μεξικό και τη Ρωσία.
Την ίδια χρονιά που του απονεμήθηκε το βραβείο, ο Wilson συνέταξε μια ομιλία στο Κογκρέσο δηλώνοντας : «Δεν θα πρέπει να αποτελεί δικαίωμα του αμερικανικού λαού να υπαγορεύει στον υπόλοιπο κόσμο ποια κυβέρνηση θα έχει».Όταν το έστειλε στο γραμματέα του κράτους για αναθεώρηση, του επιστράφηκε με μια λακωνική σημείωση στο περιθώριο: «Αϊτή, Δομινικανή Δημοκρατία, Νικαράγουα, Παναμάς».
Στο εγχώριο μέτωπο, ήταν ένας αφοσιωμένος ρατσιστής, που έλεγε «δεν υπάρχουν κυβερνητικές θέσεις για νέγρους στο Νότο. Η θέση του νέγρου είναι στο χωράφι». Ο ίδιος θεσμοθέτησε ακριβώς αυτές τις απόψεις, με το διαχωρισμό της δημόσιας διοίκησης το 1913. Επίσης, ο ίδιος απέλυσε 15 από τους 17 μαύρους επόπτες, οι οποίοι ήταν διορισμένοι σε ομοσπονδιακές θέσεις εργασίας.
Ο νικητής του Νόμπελ Ειρήνης και κυβερνήτης τότε του New Jersey, υπέγραψε επίσης ένα νομοσχέδιο που καθιέρωνε ως υποχρεωτική τη στείρωση των εγκληματιών και των ψυχικά ασθενών.
(πηγή :http://www.telesurtv.net//englishnews/League-of-Thugs-The-5-Most-Undeserving-Nobel-Prize-Winners-20161004-0015.html)
(μετάφραση, επιμέλεια Σύλβια Βαρνάβα)
