Τυχαία μια μέρα έπεσα πάνω σε ένα άρθρο της Καθημερινής το όποιο παρέθετε “στοιχεία” για το δημόσιο και τους δημοσίους υπάλληλους. Αυτό που μου τράβηξε την προσοχή ήταν οι εξόφθαλμες κοτσάνες που παρέθετε το άρθρο ως “στοιχεία” για τον αριθμό των δημοσίων υπάλληλων τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Γαλλία αλλά και στην Αυστρία.[1] Οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος θα θεωρούσε δεδομένο ότι είναι αδύνατον μια χώρα με πάνω από 60,000,000 πληθυσμό και περίπου 12,000,000 παιδιά όπως η Γαλλία να έχει 350,000 υπαλλήλους βάζοντας μέσα τους στρατιωτικούς, το ιατρικό και εκπαιδευτικό προσωπικό. Όχι όμως ένας δημοσιογράφος της Καθημερινής που μόνο του μέλημα είναι να πει την εξυπνάδα του προκειμένου να χαρακτηρίσει ως “υπεραρίθμους” τους δημοσίους υπαλλήλους στην Ελλάδα. Θα μου πείτε βέβαια, πρώτη φορά είναι που η Καθημερινή εκτοξεύει κοτσάνα? Όχι. Επειδή όμως έχει εδώ και καιρό καλλιεργηθεί η λογική ότι τα θέματα πολιτικής είναι θέματα “προσωπικής ικανότητας” και όχι θέματα πολιτικών επιλογών, καλό είναι να εξετάσουμε όλους αυτούς τους ειδικούς πολύ περισσότερο όταν δίνουν στοιχεία που μπορεί εύκολα κάποιος να ελέγξει. Θα επιμείνω στα βασικά στοιχεία και όχι για παράδειγμα στο μέγεθος του στρατού μιας και οι στρατιωτικοί, ειδικά οι αξιωματικοί είναι μόνιμοι και δεν κινδυνεύουν με απόλυση όπως ιατρικό ή εκπαιδευτικό προσωπικό.
Τι μας λέει λοιπόν ο αρθρογράφος;
1. Δ.Υ. στην Ελλάδα 1,000,000 (το 2006, θεωρώντας την εικόνα αυτή ως αντιπροσωπευτική του 2011 μιας και χρησιμοποιεί ως χρόνο τον ενεστώτα)
2. Δ.Υ. Στην Γαλλία 350,000
3. Δ.Υ. Στην Αυστρία 120,000
4. το 75% των εξόδων του δημοσίου πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις
Ας κοιτάξουμε τους πίνακες που το υπουργείο οικονομικών παραθέτει για το έτος 2009.
Για το 2009 οι συνολικές δαπάνες του κράτους ήταν 84,215(εκατομμύρια ευρώ), 74.627 ήταν οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού και 58.043 οι πρωτογενείς δαπάνες. Τα έξοδα για μισθούς και συντάξεις ήταν 24.487, πάντα για το 2009. Σε όποιο μέρος κι αν προσπαθήσουμε να εντάξουμε τα έξοδα για μισθούς και συντάξεις, το 75% αρνείται πεισματικά να βγει.[2] Ως προς τις συνολικές δαπάνες μισθοί και συντάξεις αντιπροσωπεύουν το 29,1%, ως προς τις δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού το 32,9% και ως προς τις πρωτογενείς δαπάνες το 42,2%. Το 75% δεν βγαίνει από πουθενά.
Ίσως όμως εμείς να κάνουμε λάθος και ο αρθρογράφος να εννοεί το 2010. 22.139 τα έξοδα για μισθούς και συντάξεις, 75.690 οι συνολικές δαπάνες, 67.243 οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού, 51.656 οι πρωτογενείς δαπάνες. Ας ξανακάνουμε τους υπολογισμούς: 29,4% για την πρώτη περίπτωση, 32,9% για την δεύτερη, 42,9% για την τρίτη. Αυτό το 75% που εμφανίζεται πραγματικά δεν ξέρω. Ίσως όμως να αναφέρεται σε προ 2009 εποχές, αν και το μνημόνιο υπογράφηκε τον Μάιο του 2010. Τότε όμως δεν θα έπρεπε να αναφέρεται στο άρθρο ότι έχει γίνει μείωση από 75% σε λίγο από κάτω 30% (αν θεωρήσουμε ότι αναφέρεται στις συνολικές δαπάνες);;;
Ας ελέγξουμε τα υπόλοιπα “στοιχεία”. Αριθμοί ΔΥ στην Ελλάδα το 2010 κατά αρθρογράφο, 1,000,000. Κατά Υπουργείο Εσωτερικών 768,009.[3] Που οφείλεται αυτή η διαφορά; Στο ότι από το 1,000,000 κάτι λιγότερο από το 25% ήταν συμβασιούχοι των οποίων οι συμβάσεις δεν ανανεώθηκαν ποτέ για να φτάσουμε στους 768,009 του σήμερα. Αυτό το στοιχείο θα ήταν σωστό αν ήμασταν στο 2008 και αν ο αρθρογράφος ξεκαθάριζε ότι δεν μιλάμε για μόνιμους δημοσίους υπαλλήλους αλλά για συμβασιούχους. Ας συνεχίσουμε με τους ΔΥ της Γαλλίας. Πηγαίνουμε στο site της ILO (Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, παράρτημα του ΟΗΕ), επιλέγουμε την διεύθυνση “statistics and databases” από εκεί στην “laborsta” και στην επιλογή “employment” “public sector workers” και εκεί επιλέγουμε την Γαλλία και το τελευταίο έτος για το οποίο έχουμε στοιχεία το 2006. Τα στοιχεία δείχνουν 6,718.000 ΔΥ στην Γαλλία. Από πού βρήκε ο αρθρογράφος τις 350,000; Καλή ερώτηση αλλά δυστυχώς δεν έχω μια εξίσου καλή απάντηση. Να δεχτώ φυσικά σαν επιχείρημα ότι μιλάμε για το 2006 και όχι για το 2011. Από τα 6,718,000 όμως μέχρι τις 350,000 είναι μία τεράστια διαφορά που θα σήμαινε ότι είχαν γίνει απολύσεις εκατομμυρίων ανθρώπων σε μαζική κλίμακα. Κάτι το οποίο φυσικά δεν έχει γίνει. Κάνοντας το ίδιο για την Αυστρία βλέπουμε ότι στην πραγματικότητα το 2009 είχε 486,000 περίπου ΔΥ.
Τα βασικά λοιπόν επιχειρήματα του αρθρογράφου αποδεικνύονται εκτός της κοινής λογικής αφού βασίζονται σε ψεύτικα ή αλλοιωμένα στοιχεία. Γιατί όμως έχει νόημα αυτό το άρθρο σήμερα, πάνω από ένα μήνα μετά την δημοσίευση του άρθρου; Γιατί σήμερα μας έχουν πλασάρει έναν τραπεζίτη με «εξαιρετικές σπουδές» και «ικανότατο» για να μας λύσει τα προβλήματα. Λες και δεν έχει κανένα νόημα τι πολιτικές θες να ακολουθήσεις αλλά μόνο αν είσαι ικανός…! Όταν λοιπόν ακούμε αυτούς τους σοβαροφανείς ειδικούς με τα δήθεν στοιχεία που ποντάρουν ότι κανείς δεν θα τα ελέγξει, ας κρατάμε μικρό καλάθι ή ας τα επαληθεύουμε σε όσο το δυνατόν πιο βασικές πηγές γίνεται. Και το πρόβλημα φυσικά δεν είναι ο συγκεκριμένος αρθρογράφος με τον οποίο δεν έχω τίποτα προσωπικό αλλά το γεγονός ότι οι υπέρμαχοι του Μνημονίου εμφανίζονται ως «σοβαροί» και «υπεύθυνοι» σαν τον διευθυντή του Κολλεγίου Αθηνών στο «Ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο». Μόνο που εδώ δεν είναι ταινία αλλά η πραγματικότητα. Και εδώ μπορούμε να απαντήσουμε.
«Η στατιστική είναι ένας επιστημονικός τρόπος για να λες ψέματα», ειδικά όταν το κάνεις πολύ συνειδητά.
[1] http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_05/10/2011_458281
[2] Σ Χ Ε Δ Ι Ο Ν Ο Μ Ο Υ «ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ 2012-2015» από http://www.minfin.gr/content-api/f/binaryChannel/minfin/datastore/53/b3/67/53b3675925a02a83d11900421cfa063cf0ac02d1/application/pdf/ΣΧ+Ν ΟΜΟΥ_ΤΕΛΙΚΟ_ΜΕΣΟΠΡΟΘΕ
