Η απάντηση από μεριάς των εξαγριωμένων αντιφασιστών του Αιγάλεω ήταν τέτοια που επέτρεπαν τα χρονικά περιθώρια και στο βαθμό που δεν ήταν πλέον δυνατόν να “συναντηθούμε” παρά την αμέριστη επιθυμία μας, πορευτήκαμε στην ίδια ακριβώς διαδρομή διαλύοντας τον απόηχο αυτής της θλιβερής εμπειρίας για τις γειτονιές μας, αποκαθιστώντας τα νοήματα της λυσσώδους ελευθερίας και της κοινωνικής αντίστασης.
Η σκόπιμη βεβήλωση των αντιφασιστικών συμβόλων της περιοχής δεν είναι τυχαία (να σημειώσουμε εδώ την επιμονή των φασιστών πριν δύο περίπου μήνες να συγκεντρωθούν στην κεντρική πλατεία της Κοκκινιάς, μιας περιοχής που έχει σημαδευτεί από το αίμα των μαχητών του Μπλόκου στην κατοχή). Θέλουν να σηματοδοτήσουν μια ιστορική κατίσχυση ως πρόδρομο της νέας ολοκληρωτικής εποχής που πρεσβεύουν.
Λογαριάζουν, όμως, χωρίς το αίμα που θα χρειαστεί να χύσουν μέχρι να επιστρέψουν στις τρύπες τους.
απο εδω
