Μια φορά κι έναν καιρό οι άνθρωποι τόλμησαν να αναζητήσουν διέξοδο από τα προβλήματά τους.
Τότε ήταν που ανακάλυψαν…ΤΑ ΒΡΑΧΙΟΛΙΑ! Τα βραχιόλια τους υποσχέθηκαν μια ευτυχισμένη ζωή
κι εκείνοι έπεσαν στην παγίδα.
-ενας εργαζόμενος ζητάει απεγνωσμένα 1 άδεια.
-μια νοικοκυρά που βαρέθηκε να την κακομεταχειρίζονται.
-μια τηλεφωνήτρια που η ζωή της αλλάζει απο ένα απρόσμενο τηλεφώνημα.
-μια τρόφιμος ψυχιατρείου βρίσκει τον δικό της τρόπο απόδρασης.
-μια υστερική δασκάλα επιβάλει την τάξη.
-Ο ανθρωπάκος που αγόρασε πρ’ωτος το διάσημο αυτό βραχιόλι.
Άνθρωποι εγκλωβισμένοι στην καθημερινότητα.
Ποιος θα μπορέσει να αποχωρηστεί το πολυαγαπημένο του βραχιόλι;;
Σε ποιο χέρι θα κλειδώσει για πάντα;;;
Μια συλλογική δημιουργία της ομάδας.
Παίρνουν μέρος οι ηθοποιοί:
Ανυφαντή Κέλλυ , Βουλγαρίδου Λία , Κόγιου Μυριόκαλη , Πετράκης Εμμανουήλ , Πετρίδου Σαββίνα
Μουσική και Τραγούδι: Οικονομίδη ΚατερίναΦωτισμοι-Ηχος: Αναγνοπουλου ΕβίταΣκηνογραφία: Παππά Σοφία Β.Σκηνογραφίας: Ρούσσου Σοφία
Σκηνοθεσία: Πετρίδου Σαββίνα Β. Σκηνοθέτη: Πετράκης Εμμανουήλ
ΑΠΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΜΟΝΟ ΓΙΑ -10- ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ. ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΙΣ
21.00 ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ –ΑΒΑΤΟΝ–(ΕΥΠΑΤΡΙΔΩΝ 3 ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ)
τηλ.κρατήσεων :
είσοδος 10 Ε – φοιτητικό 5Ε – ΑΝΕΡΓΟΙ (με κάρτα ανεργίας) ΔΩΡΕΑΝ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ.
Είμαστε οι “sol para todos” και θα σας παρουσιάσουμε την κοινωνικοπολιτική κωμωδία :
«Μοντέρνα βραχιόλια για σένα αγάπη μου!» ,
μια συλλογική δημιουργία της ομάδας μας,
σε διασκευές και κείμενα των Πετράκη Εμμανουήλ και Πετρίδου Σαββίνα που αντλούν έμπνευση και παντρεύουν ανακατεμένες ιδέες από κείμενα των
Ματέϊ Βίσνιεκ , Ντάριο Φο , Φράνκα Ράμε με τον «ισοβίτη» του Αρκά και τις «Πόρτες» του Μάριο Νταλμαβίδα .
Εν πρώτης θα θέλαμε να σας πούμε λίγα λόγια για ‘μας και την παράσταση. Η οποία είναι το ντεμπούτο μας στα θεατρικά δρώμενα.
“Sol para todos” σημαίνει : «ήλιος για όλους». Κάποιοι στίχοι της Kaτερίνας Γώγου λένε :
«Σε θυμάμαι μέσα σε τούτη τη φρίκη.
Καπνός και δάκρυα , μύξες , δακρυγόνα και πληγές , βήχας και βλαστήμιες. Στα χέρια μου κρατώ την καρδιά σου.
ΜΙΣΩ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.»
Ε, λοιπόν μισούμε τον ήλιο που βγαίνει για όλους, αλλά . χμ.!! Τι ειρωνεία μόνο λίγοι τον χαίρονται. Ενώ , όλοι οι υπόλοιποι είμαστε μέσα σε σχολεία , σε σπίτια , σε εταιρίες , σε φυλακές , στα κουτιά μας , στα κλουβιά μας , στις πόλεις μας , στις μοντέρνες φυλακές μας!!!
Κι ο μοναδικός τρόπος για να αλλάξει αυτό είναι μέσα από ‘μας τους ίδιους. Έτσι πολεμάμε με την πένα μας , με το σώμα μας , με την φωνή μας , με ότι μέσω διαθέτουμε για την στιγμή που ο «ήλιος» θ’ ανατείλει για όλους , θα ανήκει σ’ όλους .. Κι αδημονούμε για τη μέρα ή τη νύχτα που θα σπάσουμε τα δεσμά μας, τις χειροπέδες μας , τα βραχιόλια μας και θα ελευθερωθούμε!……
Τα «βραχιόλια», είναι ένα μεταφορικό μέσο που χρησιμοποιούμε για να αποδώσουμε τον εγκλωβισμό. Τα «βραχιόλια» θα μπορούσαν να είναι κοσμήματα όμορφα , λαμπερά και ελκυστικά .Θα μπορούσαν όμως, να είναι οι κρύες , άψυχες , μεταλλικές χειροπέδες . ‘Η αυτά που περιγράφουμε εμείς, τα «βραχιόλια – χειροπέδες» . Σε προσελκύουν με την απατηλή ομορφιά τους αλλά δεν διαφέρουν σε τίποτα από τις κοινές χειροπέδες. Γιατί κι αυτά σε εγκλωβίζουν , σε φυλακίζουν, σου στερούν το παιχνίδι , την άδεια , τον έρωτα , την ελευθερία. Αλλά τούτα ‘δώ θα μας κάνουν να τα φορέσουμε από μόνοι μας, να τα αναζητήσουμε μανιωδώς σαν την μοναδική μας ελπίδα, όμως όλα αυτά θα είναι μια ψευδαίσθηση! Οι ήρωες του έργου είναι άλλοτε καρικατούρες και άλλοτε άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Έχουν όμως ένα κοινό παρονομαστή και δεν είναι άλλος από τα «μοντέρνα βραχιόλια» που η κοινωνία τους έδωσε και τους κρατούν εγκλωβισμένους.
Μέσω του έργο ευαισθητοποιηθήκαμε πάνω στο θέμα του εγκλεισμού και της ιδρυματοποίησης . Μέσα σε αυτές της αποθήκες έχουμε στοιβάξει κάτω από άθλιες και εξευτελιστικές συνθήκες ανθρώπους που με την πρόφαση του σωφρονισμού και την ανοχή της κοινωνίας καταπατώνται τα ανθρώπινα δικαιώματα τους. Κι ας αναλογιστούμε τελικά πιο αδίκημα πρέπει να έχεις διαπράξει για να σου αρμόζει τέτοια τιμωρία . Μήπως τελικά η εποχή του μεσαίωνα δεν είναι και τόσο μακριά;
Μήπως τελικά κυρίες και κύριοι οι κακοί δεν είναι στις φυλακές ; Μήπως είναι αυτοί που κτίζουν τις φυλακές; Αυτοί που δημιουργούν τους εγκληματίες, αυτοί που μας κυβερνούν , αυτοί που έχουν την εξουσία και μας πετούν μέσα σε ένα σχολείο για να μας πλάσουν κατά πως θέλουν, μέσα σε μια εταιρία για να μας ρουφήξουν το αίμα , μέσα σε σπίτια-κλουβιά , σε ψυχιατρεία και φυλακές για να αδράξουν και την τελευταία στάλα ελπίδας κι ονείρου!!!
«Μας αιχμαλωτίζουν,
μας ρίχνουν στη φυλακή .
Εμένα μέσα στα τείχη , εσένα έξω απ’ τα τείχη.
Ασήμαντη υπόθεση η δική μας.
Το χειρότερο είναι να κουβαλάει ο άνθρωπος τη φυλακή μέσα του!!»
Έτσι έγραψε κάποτε ο Ναζίμ Χικμέτ σ’ ένα από τα ποιήματά του.
Η φυλακή δεν είναι πάντα κάγκελα και ντουβάρια. Ας αποδράσουμε , ας γκρεμίσουμε τις φυλακές μας ίσως έτσι να βρεθούμε ένα βήμα πιο κοντά στην ελευθερία.
.
Σαν ύστατο στόχο έχουμε να φτάσουμε στις φυλακές και να παίξουμε για αυτούς που όλοι λίγο ή πολύ έχουμε ξεχάσει στέλνοντας έτσι ένα μήνυμα ελπίδας και συμπαράστασης. Σ’ αυτό μας το εγχείρημα θα σας θέλαμε στο πλευρό μας γιατί δίχως την βοήθειά σας δεν θα μπορέσει να επιτευχθεί.
Ελπίζουμε φεύγοντας από την παράσταση να μην γυρίσετε στα κελιά σας!!
Sol para todos
http://www.youtube.com/watch?v=kYvQbVQvvF4
