Ισραήλ, ΗΠΑ: Ρατσισμός και υποκρισία σε όλο τους το μεγαλείο

 

Το παρακάτω άρθρο είχε γραφτεί κάποιες μέρες μετά την ανακοίνωση ότι τρεις Ισραηλινοί έποικοι αγνοούνται. Χθες βρέθηκαν τα πτώματα τους κοντά στη Χεβρώνα, με αποτέλεσμα το Ισραήλ με επικεφαλής στην παραλογία το Νετανάχιου, να κλιμακώσει τις επιθέσεις εναντίον των Παλαιστινίων, προχωρώντας άλλη μια φορά στην συλλογική τιμωρία, που υποτίθεται ότι είναι απαγορευμένη από το διεθνές δίκαιο. Κοινώς τα όσα λέει το άρθρο περί υποκριτικής οργής από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ πολλαπλασιάστε τα, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, επί εκατό. Πριν καν βρεθούν τα πτώματα των τριών Ισραηλινών, ο ισραηλινός στρατός είχε συλλαβει αυθαίρετα πάνω από 500 Παλαιστίνιους και είχε σκοτώσει ήδη 9. Διεθνείς ακτιβιστές μιλούν για μια διάθεση του Ισραήλ να ισοπεδώσει την Γάζα και φοβούνται κλιμάκωση των επιχειρήσεων καθώς όπως φαίνεται διψούν για αίμα. Δηλώσεις απο εκπροσώπους του Ισραήλ, ότι δεν μπορεί να μένει ατιμώρητος ο θάνατος παιδιών, φαντάζουν όχι μόνο υποκριτικές αλλά στην καλύτερη απολύτως γελοίες, αν αναλογιστεί κανείς πόσα Παλαιστίνια παιδιά βρίσκονται αυτή την στιγμή στις ισραηλινές φυλακές και πόσα άλλα έχουν δολοφονηθεί από τον ισραηλινό στρατό, από βρέφη μέχρι έφηβους. Το παρακάτω άρθρο και ο συγγραφέας του υπενθυμίζουν απλά αυτό που θα όφειλε να αποτελεί μια απόλυτη πραγματικότητα για την διεθνή κοινότητα, παρόλα αυτά δύστυχώς υπάρχει ανάγκη να γράφονται και τα αυτονόητα. Τονίζω και κρατώ μια φράση του αρθρογράφου : Αν το να θεωρούνται τρεις άνθρωποι πιο σημαντικοί και πιο πολύτιμοι από χιλιάδες άλλους που βασανίζονται και δολοφονούνται επί χρόνια, δεν είναι ο πιο άσχημος και απόλυτος ρατσισμός, τότε ποιός είναι; Κάποιοι έχουν μεγαλύτερη αξία με αποτέλεσμα να κινητοποιούνται τα μεγαλύτερα στρατεύματα για να εκδικηθούν για χάρη τους χωρίς μάλιστα καμία απόδειξη για το ποιος ευθύνεται για τον θάνατό τους, υπέρ τους να δηλώνουν πρόεδροι χωρών την λύπη τους, ενώ για παιδιά ακόμη και 5 ή 6 ετών καθώς και βρέφη, που έχουν με κτηνώδη τρόπο δολοφονηθεί, ουδείς επίσημος από την Δύση δεν έχει κάνει την παραμικρή δήλωση. Κι όλα αυτά αποτελούν το έργο της “μοναδικής δημοκρατίας της Μεσης Ανατολής” με την πλήρη στήριξη και χρηματοδότηση των ΗΠΑ. 

Sylvia.

Aκολουθεί το άρθρο του ROBERT FANTINA :

Μια συνεχής κτηνωδία
Ρατσισμός: Ζωντανός και υγιής στο Ισραήλ και τις ΗΠΑ

Τα μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι οι τρεις Ισραηλινοί, δύο από τους οποίους ήταν έφηβοι και που ζούσαν σε παράνομους ισραηλινούς εποικισμούς στην Παλαιστίνη αγνοούνται, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου δηλώνει χωρίς να παρουσιάζει τα σχετικά αποδεικτικά στοιχεία , ότι έχουν απαχθεί από τη Χαμάς. Σε απάντηση σε αυτόν τον ισχυρισμό, ο ίδιος ξεκινάει να εξαπολύει μια νέα σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων εναντίον των Παλαιστινίων που ζουν στη Δυτική Όχθη, με μαζικές συλλήψεις και ένα νέο ισχυρότερο επίπεδο παρενοχλήσεων, που σοκάρει ακόμα και τους στρατιώτες τρομοκράτες του IDF .

Αποδείξεις για το ποιος ευθύνεται για την απαγωγή των τριών Ισραηλινών δεν υπάρχουν ή έστω δεν έχουν γίνει γνωστές, αν και όπως καταλαβαίνουμε αν υπήρχαν και καταδείκνυαν την Χαμάς θα έσπευδαν να τις δημοσιοποιήσουν. Ωστόσο, η οργή και η αγανάκτηση που επιδεικνύει το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες,  σχετικά με το γεγονός είναι κάπως αινιγματική, στην καλύτερη περίπτωση, και εξωφρενικά υποκριτική στη χειρότερη.

Σε ένα μέσο έτος,  500 με 700 παιδιά Παλαιστινίων «συλλαμβάνονται» (δηλαδή: απαγάγωνται) από τους τρομοκράτες του IDF . Στις περισσότερες περιπτώσεις, κοιμούνται στα κρεβάτια τους, όταν οι Ισραηλινοί στρατιώτες, εισβάλλουν στα σπίτια τους και τα σέρνουν έξω, βάζοντάς τα στα οχήματα που περιμένουν. Στους γονείς τους δεν λένε πού τα πηγαίνουν, ενώ συχνά κρατούνται για εβδομάδες ή μήνες χωρίς κατηγορίες και χωρίς να έχουν πρόσβαση σε δικηγόρους ή να μπορούν να δουν τους γονείς τους. Πολλαπλές πηγές αναφέρουν ότι παιδιά ηλικίας ακόμη και 11 έτων συλλαμβάνονται, κρατούνται και βασανίζονται στις ισραηλινές φυλακές.

Πού είναι η διεθνής κατακραυγή για όλο αυτό; Γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες όχι μόνο στέκονται απέναντι σε κάτι τέτοιο σιωπηλές, αλλά στην πραγματικότητα χρηματοδοτούν μάλιστα τις δραστηριότητες αυτές του εγκληματικού ισραηλινού καθεστώτος, με το ποσό των $ 9,000,000.00 κάθε μέρα του χρόνου; Γιατί οι ζωές τριών Ισραηλινών, που ζουν σε οικισμούς που όλος ο κόσμος αναγνωρίζει πλέον ότι υφίστανται, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, αξίζει τόσο πολύ μεγαλύτερη προσοχή, απ’ότι τα εκατοντάδες παιδιά της Παλαιστίνης που συλλαμβάνονται και βασανίζονται  κάθε χρόνο;
Κι αυτό δεν συμβαίνει καν ούτε για τα  παιδιά που δολοφονούνται από τους στρατιώτες του IDF τρομοκράτες. Το Ισραήλ ερευνά τους θανάτους των παλαιστίνιων παιδιών, κατά καιρούς, και πάντα διαπιστώνει ότι το IDF δεν ευθυνόταν πουθένα και με κανέναν τρόπο.

Δεν είναι αυτός ρατσισμός στην πιο άσχημη και πιο βασική του μορφή; Μια ομάδα ανθρώπων (οι Ισραηλινοί)  κατά κάποιο τρόπο θεωρούνται  πιο πολύτιμοι και πιο σημαντικοί από άλλους  (τους Παλαιστίνιους). Οι εκλεγμένοι αντιπροσώποι των ΗΠΑ, σχεδόν όλοι όσοι εξαγοράζονται και πληρώνονται από την Αμερικανική Επιτροπή-Πολιτικών Υπορθέσεων του Ισραήλ (AIPAC), επιμένουν με έναν έντονο τρόπο, ότι το Ισραήλ είναι η μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή. Ένας τέτοιος κραυγαλέος ρατσισμός είναι ένδειξη μιας δημοκρατίας;

Πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο κόσμος ήταν σοκαρισμένος από το γεγονός,  ότι η ναζιστική Γερμανία είχε προσπαθεήσει να εξολόθρευσει τους Εβραίους , πιστεύοντας ότι η Άρια φυλή ήταν ανώτερη, η εβραϊκή φυλή κατώτερη, και προφανώς αισθάνονταν δικαιολογημένοι για την δολοφονία των Εβραίων. Σήμερα είναι οι Ισραηλινοί, εκείνοι που πιστεύουν, κατά κάποιο τρόπο, ότι είναι μια ανώτερη φυλή, ότι έχουν επιλεγεί από τον Θεό (από την εκκεντρική τους ερμηνεία ορισμένων χωρίων της Αγίας Γραφής), στην αρχαιότητα, και ότι οι Παλαιστίνιοι είναι κατώτεροι, και ως εκ τούτου, η αυθαίρετη θανάτωσή τους είναι απολύτως αποδεκτή.
Καθώς λοιπόν υφίσταται μια συνεχή θηριωδία για πάνω από 60 χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες,οι οποίες πάντα καυχιούνται ότι κόπτονται και παλεύουν για την αυτοδιάθεση και την ελευθερία των λαών, υποστήριξαν και υποστηρίζουν αυτή την κτηνωδία σε κάθε βήμα της και με κάθε τρόπο.

Στις 8 Ιανουαρίου του 1918, πριν την αιματηρή δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, ο Πρόεδρος Wilson υπήρξε επικεφαλής σε μια κοινή σύνοδο του Κογκρέσου, και παρουσίασε δεκατέσσερα σημεία, σε μια δήλωση των βασικών αρχών που περιέγραφε τους στόχους  για το μεταπολεμικό παγκόσμιο περιβάλλον. Το 12ο σημείο ανέφερε τα εξής :
   «Στο τουρκικό τμήμα της παρούσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα πρέπει να εξασφαλίζεται μία ασφαλής κυριαρχία, αλλά και στις άλλες εθνότητες που βρίσκονται σήμερα υπό τουρκική κυριαρχία θα πρέπει να εξασφαλίζεται μια αδιαμφισβήτητη ασφάλεια της ζωής τους και μια απολύτως ανενόχλητη ευκαιρία
αυτόνομης ανάπτυξης, και τα Δαρδανέλια πρέπει να ανοίξουν μόνιμα ως ελεύθερη διέλευση των πλοίων και για το εμπόριο όλων των εθνών σύμφωνα με τις διεθνείς εγγυήσεις ».

Ο γραμματέας επικρατείας του Wilson , Robert Lansing, ήταν πολύ προβληματισμένος από την χρήση της έννοιας  «αυτόνομη ανάπτυξη». “Σε ιδιωτικές σημειώσεις του έγραψε ότι ήταν φορτωμένη με δυναμίτη, μπορεί να αναπαραγάγει διαταραχή, δυσαρέσκεια και εξέγερση. Το ορθολογικό  μυαλό του, δίεκρινε την βαρύτητα της φράσης και το ότι οδηγούσε τον Πρόεδρο σε παράξενες αντιφάσεις. «Δεν είναι πιθανό οι Μωαμεθανοί της Συρίας και της Παλαιστίνης και, ενδεχομένως, του Μαρόκου και της Τρίπολης να βασιστούν σε αυτό; Πώς μπορεί αυτό να εναρμονιστεί με τον σιωνισμό, με τον οποίο ο Πρόεδρος είναι πρακτικά δεσμευμένος; »αναρωτήθηκε.”

Ο κ. Γουίλσον συνέχισε αυτό το θέμα της ανεξαρτησίας και της αυτοδιάθεσης, ένα μήνα αργότερα, με ακόμη μεγαλύτερη σαφήνεια: «Οι εθνικές φιλοδοξίες πρέπει να γίνονται σεβαστές . Οι λαοί δεν μπορούν να κυριαρχούνται μόνο από τη δική τους συναίνεση »Περαιτέρω:« η αυτοδιάθεση δεν είναι μια απλή φράση. Είναι επιτακτική αρχή της δράσης, την οποία οι πολιτικοί θα αγνοήσουν όταν βρίσκονται σε εθνικό κίνδυνο ».
Πιο πρόσφατα, η πρώην υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, που θεωρείται ευρέως ως η πρωτοπόρος για το δημοκρατικό προεδρικό διορισμό το 2016, είπε για τους  αντάρτες της Συρίας το 2012: «… δεν μπορούμε να ζητήσουμε από την αντιπολίτευση να εγκαταλείψει τον αγώνα της  για δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, και αυτο -διάθεση ». Ωστόσο, δεν έχει πει τίποτα υπέρ του αγώνα των Παλαιστινίων για δικαιοσύνη,  αξιοπρέπεια και την αυτοδιάθεση. Όπως φαίνεται δεν είναι τόσο σημαντικό. Άλλωστε, αν στοχεύει στο προεδρικό αιρετό αξίωμα, θα χρειαστεί τη γενναιοδωρία της AIPAC ώστε να την βοηθήσει να χρηματοδοτήσει την εκστρατεία της.

Δυστυχώς, ανεξάρτητα από το τι οι ΗΠΑ θέλουν να παρουσιάζουν στον κόσμο, οι έννοιες της αυτοδιάθεσης, της ισότητας και τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τις ΗΠΑ, δεν είναι τίποτα περισσότερο από κενά λόγια.
Η σημερινή κατάσταση στην Παλαιστίνη είναι τρομερή, η Λωρίδα της Γάζας θεωρείται η μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή του κόσμου, με το καθεστώς του απαρτχάιντ του Ισραήλ, να ελέγχει όλα τα σύνορά της, αποτρέποντας οποιαδήποτε  εισαγωγή ή εξαγωγή προϊόντων, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την παλαιστινιακή οικονομία, ενώ ανά διαστήματα προχωρούν σε βομβαρδισμόύς της. Στη Δυτική Όχθη, ιδιωτικές κατοικίες και ολόκληρα χωριά καταστράφηκαν για να δημιουργηθούν εποικσμοί χωρίς καμιά τιμωρία ή συνέπεια για το Ισραήλ, παρόλο που έχουν καταδικαστεί από τη διεθνή κοινότητα. Η διαδικασία αυτή αφήνει χιλιάδες Παλαιστίνιους άστεγους.

Αυτές είναι οι ενέργειες της «μοναδικής δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή». Η απαγωγή και η δολοφονία αθώων ανδρών, γυναικών και παιδιών από το IDF είναι ενέργειες του «πιο ηθικού στρατού στον κόσμο». Το μαύρο είναι άσπρο και το άσπρο είναι μαύρο.

Η Παλαιστίνη δεν μπορεί να περιμένει από τις ηγεσίες βοήθεια, ή να ελπίζει στην παρεμβολή των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες χορεύουν μόνο στο ρυθμό του Ισραήλ. Όχι, αυτό αφορά τους πολίτες σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι τελικά θα αναγκάσουν τις κυβερνήσεις τους να θέσουν ένα τέλος στις κτηνωδίες του Ισραήλ. Και μέχρι να συμβεί αυτό, η φρικτή ταλαιπωρία των Παλαιστίνιων θα συνεχίζεται, η οποία χρηματοδοτείται από τις ΗΠΑ και διαπράττεται από το Ισραήλ.

Το τελευταίο βιβλίο του Robert Fantina είναι το : Empire, Racism and Genocide (Αυτοκρατορία, ρατσισμός και  Γενοκτονία), μια ιστορία της Εξωτερικής Πολιτικής των ΗΠΑ (Red Pill Press).

(πηγή :http://www.counterpunch.org/2014/06/25/racism-alive-and-well-in-the-u-s-and-israel/)

(μετάφραση, επιμέλεια Sylvia )

 

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο