του Alex Kane (απόδοση: filistina)
Όταν ο Πρόεδρος Ομπάμα δήλωσε την πρόθεσή του να χτυπήσει τη Συρία, το περασμένο έτος, μετά από την επίθεση με χημικά όπλα του καθεστώτος του Άσαντ, το αντιπολεμικό αίσθημα διογκώθηκε στις ΗΠΑ. Τηλεφωνήματα και e-mails πλημμύρισαν τα γραφεία του Κογκρέσου με ένα μήνυμα: Μην βομβαρδίσετε τη Συρία. Ο πρόεδρος τελικά υπαναχώρησε από το σχέδιό του, αφού συμφώνησε με τη ρωσική πρόταση που ζητούσε από τον Μπασάρ αλ-Άσαντ να καταστρέψει τα χημικά όπλα.
Τώρα, ένα χρόνο αργότερα, η κυβέρνηση κήρυξε τον πόλεμο κατά του ισλαμικού κράτους, της σουνιτικής εξτρεμιστικής ομάδας που έχει καταλάβει εδάφη στη Συρία και το Ιράκ. Πολεμικά αεροσκάφη έχουν επανειλημμένα χτυπήσει στόχους στο Ιράκ και τη Συρία και οι ΗΠΑ εξετάζουν το ενδεχόμενο μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Συρία. Όμως, αυτός ο πόλεμος που έχουν ξεκινήσει οι ΗΠΑ συνεχίζεται χωρίς καμία σοβαρή αντιπολίτευση να προσπαθεί να τον σταματήσει.
Το αντιπολεμικό κίνημα αγωνίζεται για να κερδίσει έδαφος απέναντι στις αντιξοότητες, που περιλαμβάνουν τον φόβο για το ισλαμικό κράτος, ή ISIS, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης που συνεχώς μεταδίδουν ειδήσεις για τις θηριωδίες του ISIS, και την απώλεια ένος προφανούς σημείου μόχλευσης: Του Κογκρέσου. Πέρυσι, ο Ομπάμα πέταξε την μπάλα στο Κογκρέσο για το ζήτημα του αν θα επιτεθεί στο καθεστώς του Άσαντ. Αυτή τη φορά όμως, δεν υπήρξε ψηφοφορία από το Κογκρέσο για το αν οι ΗΠΑ θα πρέπει να βομβαρδίσουν τη Συρία και το Ιράκ. Ο πρόεδρος το έκανε, ούτως ή άλλως, σε μια κίνηση που επικρίθηκε από ορισμένους νομικούς αναλυτές.
Προς το παρόν, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι Αμερικανοί υποστηρίζουν την επέμβαση των ΗΠΑ αν και δεν θέλουν να στείλουν οι ΗΠΑ στρατεύματα στη Συρία ή το Ιράκ. (Τουλάχιστον 1.600 στρατιώτες βρίσκονται ήδη στο Ιράκ, σε αυτό που η διοίκηση ονομάζει “συμβουλευτικό” ρόλο.)
Δεν υπήρξαν μεγάλες διαδηλώσεις για να επιστήσουν την προσοχή στο αντιπολεμικό αίσθημα, αν και κάποιες ομάδες έχουν πραγματοποιήσει δεκάδες μικρές δράσεις.Οι διοργανωτές των αντιπολεμικών διαδηλώσεων λένε ότι οι αποκεφαλισμοί των δύο Αμερικανών δημοσιογράφων ,James Foley και Steven Sotloff, από το ISIS είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο υπάρχει ευρεία υποστήριξη στην επέμβαση.
“Είναι πάντα δύσκολο στην αρχή του πολέμου, όταν σε όλα τα δημοσιεύματα των ΜΜΕ υπερισχύει το πόσο φρικτός είναι ο εχθρός – και ο εχθρός είναι πάντα φρικτός. Σίγουρα το ISIS δεν είναι κάτι διαφορετικό. Είναι φρικτό ακριβώς όπως ο Σαντάμ Χουσεΐν ήταν φρικτός, όπως η Αλ Κάιντα είναι φρικτή και οι Ταλιμπάν είναι φρικτοί”, είπε η Medea Benjamin, συν-ιδρύτρια της CODEPINK, μιας ομάδας που είναι εμφανώς ενεργή κατά των νέων βομβαρδισμών των ΗΠΑ. “Οι ειδήσεις για τους αποκεφαλισμούς είναι ιδιαίτερα εύστοχες στο να τροφοδοτούν το συναίσθημα της οργής στους ανθρώπους”, είπε.
Στις δυσκολίες του αντιπολεμικού κινήματος προστίθεται ότι “πρόκειται για έναν διαφορετικό αγώνα από αυτούς που είχαμε πριν … είναι μια πολύ πιο περίπλοκη κατάσταση, απαιτεί πολύ περισσότερη δημόσια εκπαίδευση, πολύ περισσότερο την κατανόηση του ζητήματος”, δήλωσε ο Stephen Miles, ο διευθυντής του Win Without War (Νίκη Χωρίς Πόλεμο), ενός συνασπισμού από περίπου 40 προοδευτικές ομάδες.
Οι διοργανωτές λένε, επίσης, ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν διαδραματίσει μεγάλο ρόλο στην ενθάρρυνση της στήριξης στον πόλεμο. Ορισμένες εξέχουσες προσωπικότητες, όπως ο Chris Matthews στο MSNBC ,έχουν εκφράσει τον σκεπτικισμό και την αντίθεσή τους για την αμερικανική επέμβαση. Αλλά αυτό είναι μάλλον η εξαίρεση παρά ο κανόνας. “Εποχή πολέμου είναι όταν οι οθόνες της τηλεόρασης είναι γεμάτες από πρώην στρατηγούς και πολεμοχαρείς πολιτικούς ενώ οι δημοσιογράφοι είναι απασχολημένοι στη διαβίβαση των επίσημων ανακοινώσεων,” έγραψε ο Peter Hart, διευθυντής της ομάδας Δικαιοσύνη και Ακρίβεια στην Πληροφόρηση, σε ένα μήνυμα στο μπλογκ, τον Σεπτέμβρη, επικρίνοντας την κάλυψη των μέσων ενημέρωσης σχετικά με την επέμβαση κατά του ISIS .
Μαζί με αυτά τα εμπόδια για το αντιπολεμικό κίνημα, είναι ότι η εκλογή του Προέδρου Ομπάμα, το 2008, αποδυνάμωσε τις διαμαρτυρίες εναντίον των πολέμων στη Μέση Ανατολή. Η Benjamin από το CODEPINK, είπε ότι η ελάττωση των αντιπολεμικών διαμαρτυριών μπορεί να αποδοθεί σε μια έμφαση στα εγχώρια ζητήματα, στην απογοήτευση για την αδυναμία των ΗΠΑ να αλλάξει την εξωτερική πολιτική, στη λαϊκή στήριξη για τον πρόεδρο και στους αδιαφανείς πολέμους του Ομπάμα με μη επανδρωμένα αεροσκάφη. “Δεν έχουμε καταφέρει να κάνουμε μια μεγάλη διαδήλωση, μια αντιπολεμική διαδήλωση, από τότε που ο Ομπάμα ανέλαβε τα καθήκοντά του. Αυτό είναι λοιπόν το βασικό – ολόκληρο το κίνημα ειρήνης είναι πραγματικά μια σκιά αυτού που ήταν κατά την προεδρία του Μπους,” είπε.
Αλλά ακόμα κι αν οι διοργανωτές αναγνωρίζουν τον ανηφορικό αγώνα, κάποιοι λένε ότι υπάρχει λόγος για αισιοδοξία. Υπήρξε κάποια αντίδραση στο Κογκρέσο σχετικά με τον εξοπλισμό των ανταρτών της Συρίας για την καταπολέμηση του ισλαμικού κράτους. Η άδεια για να δοθεί στήριξη τους αντάρτες πέρασε με 273 ψήφους έναντι 156 ψήφων κατά. Οι αρνητικοί ψήφοι της Γερουσίας ανήλθαν σε μόνο 22 ψήφους.
«Αυτός ο πόλεμος είναι πολύ λιγότερο δημοφιλής από ό, τι ήταν, είτε στο Αφγανιστάν ή στο Ιράκ. Και αξίζει να θυμηθούμε ότι αναπόφευκτα αυτό που συμβαίνει – ανεξάρτητα από το πού ξεκίνησαν οι πόλεμοι – είναι ότι πάντα καταλήγουν στο ίδιο μέρος, το οποίο είναι εξαιρετικά αντιδημοφιλές”, όπως λέει η ομάδα Win Without War.
Eπομένως, με ποιό τρόπο μπορεί να συνεχιστεί το αντιπολεμικό κίνημα από εδώ και πέρα; Ο Ali Issa, εθνικός διοργανωτής στο War Resisters League, λέει ότι το κλειδί είναι να συνδεθούν οι αγώνες ενάντια στο μιλιταρισμό με άλλα κινήματα. Η War Resistance League έχει συνδέσει την στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας στις ΗΠΑ με τον πόλεμο παγκοσμίως.
“Αν πάρουμε αυτή την εμπειρία ως ένα μάθημα για το πώς να αντιμετωπίσουμε την πρόσφατη αμερικανική στρατιωτική κλιμάκωση, μπορεί να προσφέρουμε ένα μοντέλο για το πώς το αντι-πολεμικό κίνημα μπορεί να χτιστεί μεταξύ των κοινοτήτων”, είπε. “Χωρίς στρατηγική οργάνωση επικεντρωμένη στην οικοδόμηση σχέσεων, θα είναι δύσκολο να λειτουργήσουμε μέσω του φιλοπόλεμου θορύβου των μέσων ενημέρωσης που υπάρχει μόνο για να μας δημιουργεί ‘σοκ και δέος’.”
ΠΗΓΗ: mondoweiss (απόδοση: filistina)
