1. Δεν είναι πολλοί αυτοί που θα χαρακτηρίσουν τυχοδιωκτισμό την αποστολή ενός καραβιού στη Γάζα όταν είναι γνωστό πως οι Ισραηλινοί δεν θα το επιτρέψουν;
Σε όλες τις αναμετρήσεις υπάρχει ο στόχος ο τελικός και υπάρχουν και οι ενδιάμεσοι στόχοι. Όταν η αναμέτρηση είναι ασύμμετρη, όπως αυτή, ανάμεσα σε ένα πανίσχυρο κράτος και σε ομάδες ενεργών ανθρώπων, ακτιβιστών, που προσπαθούν με μέσα απλά να πετύχουν ένα σκοπό, είναι βέβαιο ότι η αναμέτρηση θα είναι σύνθετη, θα έχει φάσεις , θα έχει στάδια, θα στηρίζεται πολύ στην κόπωση του αντιπάλου και στην ανάδειξη καλύτερων συσχετισμών. Oι άνθρωποι στη Μέση Ανατολή αξιολογούν το εγχείρημα μας για την Παλαιστίνη πολύ θετικά και θεωρούν ότι συνέβαλλε στην αλλαγή πολλών συσχετισμών. Λαοί ευαισθητοποιήθηκαν και άσκησαν οξεία κριτική στα καθεστώτα τους τα οποία τάσσονταν με την πλευρά του Ισραήλ. Το βέβαιο είναι ότι το Ισραήλ σ’ αυτά τα τέσσερα χρόνια έχει χάσει ένα μεγάλο μέρος της διεθνούς του νομιμοποίησης και απώλεσε το πρόσωπο του θύματος με το οποίο εμφανιζόταν στη διεθνή κοινότητα.
Θα έλεγα πως το εγχείρημά μας περιέχει τυχοδιωκτισμό αν σε μια τόσο ασύμμετρη αναμέτρηση πιστεύαμε ότι με μια σύγκρουση, με μία μάχη, μπορούμε να ανατρέψουμε τον γενικό συσχετισμό και να έχουμε άμεσο πρακτικό πολιτικό όφελος. Αγνοώντας ποιές είναι οι δυσκολίες, ποιές είναι οι δικές μας δυνατότητες, ποιές είναι οι δυνάμεις του αντιπάλου και φτάνοντας ενδεχομένως σε ενέργειες υψηλού κόστους για μας και για τους άμεσα ενδιαφερόμενους, τους Παλαιστίνιους . Δεν υπάρχει συνεπώς τυχοδιωκτισμός και απόδειξη είναι ότι η ιστορία αυτή συνεχίζεται, δεν έχουμε κουραστεί εμείς, την δράση ανανεώνει μια νέα γενιά, μάλλον το Ισραήλ φαίνεται κουρασμένο, και νομίζουμε ότι ψάχνει να βρει τρόπο να βγει από το αδιέξοδο.
2. Το γεγονός ότι το καθεστώς της Γάζας δε χαίρει διεθνούς αναγνώρισης δεν σημαίνει τίποτε για σας;
Πρώτα απ’ όλα έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε τί είναι η διεθνής αναγνώριση. Εάν διεθνής αναγνώριση είναι αυτό που βγαίνει ως κοινός τόπος αποφάσεων διεθνών οργανισμών ή θέσεων πολλών κυβερνήσεων και μάλιστα των ισχυρότερων δυτικών κυβερνήσεων, Ευρώπης, Β. Αμερικής, τότε θα έλεγα πως δεν μας ενδιαφέρει αυτή η διεθνής αναγνώριση. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι ο Παλαιστινιακός λαός εκφράστηκε σε ελεύθερες εκλογές και ψήφισε αυτή την κυβέρνηση, σωστά ή λάθος, είναι δικό του θέμα να το κρίνει. Εμείς γενικά δεν θέλουμε να παρεμβαίνουμε στα εσωτερικά κινημάτων και στα εσωτερικά χωρών οι οποίες αυτή τη στιγμή βρίσκονται κάτω από μια πολύ μεγαλύτερη απειλή ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και από τα κατά τόπους όργανά τους. Δεν είμαστε ιεραπόστολοι να μεταφυτεύουμε θρησκείες, δόγματα ή εκπολιτιστές που μεταφέρουν «καλύτερο» πολιτισμό. Σ’ αυτή τη σύγκρουση εμείς πιστεύουμε ότι εκείνο που προέχει είναι να στηρίξουμε τις επιλογές του Παλαιστινιακού λαού και ιδιαίτερα τις αντιστασιακές του επιλογές.
3.Η Ελλάδα περνά όχι μόνο μια οικονομική αλλά και μια αξιακή κρίση. Θεωρείτε ότι αυτή την περίοδο υπάρχουν οι προϋποθέσεις να στηριχθούν ανάλογες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό ;
Πολύ δύσκολο. Κατανοούμε ότι η επίθεση που δέχεται η ελληνική κοινωνία σε ότι αφορά την οικονομική κατάσταση του μεγαλύτερου τμήματος του ελληνικού λαού είναι μεγάλη. Τα προηγούμενα χρόνια η υποστήριξη που είχαμε από τον ελληνικό λαό ήταν πολύ συγκινητική, τώρα τον έχει απορροφήσει σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα που προκάλεσε αυτή η κρίση. Το εγχείρημα δε δίνει απάντηση στην οικονομική κρίση , αλλά σε ότι αφορά την αξιακή κρίση, το εγχείρημα κρατάει ζωντανή μια διάσταση η οποία υπερβαίνει τον λεγόμενο οικονομισμό. Δεν είναι μόνο η δυστυχία, η οικονομική δυσπραγία που νιώθει ένας λαός, αλλά υπάρχουν και πράγματα , όπως η αλληλεγγύη σε έναν λαό ο οποίος παλεύει για την ανεξαρτησία του, για την αξιοπρέπειά του, για την ελευθερία του. Αυτό συμβάλλει αποφασιστικά στο να κρατηθεί το αξιακό σύστημα του ελληνικού λαού αλώβητο και να μην πέσει στο “ο σώζων εαυτώ σωθήτω”, κλπ. Εμείς πιστεύουμε ότι η υπεράσπιση ενός συστήματος αξιών όπως π.χ. η κοινωνική δικαιοσύνη, η ελευθερία, κ. ά., δεν μπορούν να θεωρηθούν υποδεέστερα από τις οικονομικές διεκδικήσεις .
4. Γιατί το επίκεντρο της αλληλεγγύης σας είναι η Γάζα ενώ π.χ. αυτή τη στιγμή υπάρχει μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση στη Συρία?
Κατ’ αρχήν να πούμε ότι στη Γάζα έχουμε την πιο ακραία μορφή καταπίεσης που είναι η ξένη κατοχή. Παράλληλα έχουμε μια από τις πιο ακραίες πρακτικές εφαρμογής της καταπίεσης καθώς έχεις ένα λαό που διώκεται, φυλακίζεται, βασανίζεται, με έναν τρόπο πρωτόγνωρο. Λίγες χώρες, τουλάχιστον από την περίοδο του Β΄Παγκοσμίου πολέμου και μετά, και μέχρι σήμερα, έτυχαν τέτοιας μεταχείρισης. Χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι, 1 στους 10 Παλαιστίνιους υπολογίζεται ότι έχει περάσει ένα μικρό ή μεγάλο διάστημα κράτησης ή φυλάκισης από τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής και όμως αυτός ο λαός αντιστέκεται. Μπορεί να υπάρχουν τμήματα της πολιτικής ηγεσίας και κοινωνικά στρώματα τα οποία ενδεχομένως δεν επιλέγουν την αντίσταση αλλά επιλέγουν την συμφιλίωση με τον αντίπαλο. Αυτό όμως είναι θέμα που το αντιμετωπίζει ο ίδιος ο παλαιστινιακός λαός που στέκεται αυτή τη στιγμή στην πρώτη γραμμή των αντιστάσεων. Βέβαια δεν παραλείπουμε και το στοιχείο της ανθρωπογεωγραφικής εγγύτητας . Όσο για την Συρία υπάρχει έντονο ενδιαφέρον, απόδειξη ότι μόλις πριν μια βδομάδα επέστρεψα από εκεί.
5. Τελικά τί είναι αυτό το εγχείρημα και ποια είναι τα στοιχεία που το συνθέτουν;
Το εγχείρημα αυτό δεν ανήκει σε καμιά γνωστή προγενέστερη πολιτική πλατφόρμα κάποιου κομματικού φορέα ή κάποιας πολιτικής οργάνωσης. Είναι ένας κοινός τόπος ανθρώπων οι οποίοι έχουν διακρίνει τη σημασία του εγχειρήματος, συναντιόνται, σέβονται ο ένας τον άλλον και αφήνουν το ιδεολογικό «κουστούμι τους» απ’ έξω.
To εγχείρημα αυτό είναι μία δράση η οποία περιέχει ένα λόγο καθαρό, τον οποίο εκπέμπει ως δυνατό μήνυμα. Βέβαια, ο κόσμος βλέπει τις δράσεις και τα πρόσωπα που αποτελούν την κορφή του παγόβουνου, για παράδειγμα ο κόσμος βλέπει αυτό το καράβι να πλέει στα νερά της Α. Μεσογείου και να πηγαίνει προς τη Γάζα αλλά δεν βλέπει τις απίστευτες δυσκολίες, τις πολύμηνες τριβές για να μπορέσει ένα τέτοιο σκάφος να ετοιμαστεί με τα πενιχρά μέσα που έχουμε. Δεν βλέπει τις προσπάθειες των ανθρώπων για να μαζευτούν τα χρήματα «δεκάρικο δεκάρικο», που θα επιτρέψουν να αγοραστούν τα πολύ φθηνά αυτά σκάφη. Μιλάμε για χρήματα που όπως είναι γνωστό -και είμαστε ανοιχτοί σε δημόσιο έλεγχο-είναι χρήματα που μας τα δίνει κόσμος, δεν μας τα δίνουν κυβερνήσεις, δεν μας τα δίνουν ισχυροί σπόνσορες. Σας διαβεβαιώνω ότι η προσπάθεια, και οι δράσεις οι καθημερινές που προηγούνται, είναι εξίσου επίπονες και σημαντικές με την τελική δράση και η συμβολή των προσώπων που εμφανίζονται στο τέλος είναι μικρότερη από την συμβολή των προσώπων που δεν έχουν την τύχη ή την ατυχία να εμφανιστούν την ώρα του τελικού δρώμενου.
Αναδημοσίευση από εφημερίδα ΠΡΙΝ, 30/9/2012