Λογική>Πίστη, Αποδείξεις>Πίστη

Αυτό το περιεχόμενο έχει δημοσιευτεί πριν από δέκα χρόνια ή περισσότερα.

 Η πορεία μου ξεκινά από την εφηβεία. Όντας μικρός και θεοφοβούμενος άρχισα να αναρωτιέμαι για τον κόσμο δίπλα μου. Από πού ήρθαμε, τι σκοπό έχουμε στη ζωή και πια είναι η ειδοποιός διαφορά στην αναζήτηση της Αλήθειας. Σύμφωνα με τη διαπαιδαγώγηση που είχα όλα αυτά τα χρόνια, έμαθα πως προήλθα από έναν επουράνιο πατέρα ο οποίος έβλεπε και έκρινε αλάνθαστα τις πράξεις μου είτε αυτές ήταν καλές, είτε ήταν άσχημες. Τι πιο πειστικό από το να μαθαίνεις στο παιδί σου πως αν κάνει καλές πράξεις θα έχει την ευχέρεια και τη στήριξη του θεού και αν γίνεται το αντίθετο είναι καταδικασμένο στη φυλακή της σκοτείνιας και τη μιζέριας; Έτσι αποκτιέται ένα είδος πειθαρχίας και ένα είδος φόβου που κανένας δεν έχει αποδείξει ότι υπάρχει με πειστικά επιχειρήματα. Είναι τουλάχιστον αφελές και επικίνδυνο να κοροϊδεύεις το παιδί σου λέγοντας του για μια κοσμική οντότητα η οποία το κρίνει 24 ώρες την ημέρα και μέχρι να… αποδημήσει εις Κύριων(!).

 Μέχρι πριν λίγο καιρό ήμουν πολύ προληπτικός και πίστευα πως σε κάθε άδικη πράξη μου θα έχω την αντίστοιχη τιμωρία από τον θεό. Προσευχόμουν(;) κάθε μέρα για να μη γίνει και εκλιπαρούσα έλεος μέχρι που κατάλαβα τι είχα πάθει.Ήμουν αδύναμος. Μέσα από κάποιες άσχημες καταστάσεις που πέρασα και που δε μπορούσα να ανταπεξέλθω, στράφηκα προς το υπερφυσικό και στο χριστό γιατί το φυσικό (ο εαυτός μου δηλαδή) δε μπορούσε να το αντιμετωπίσει. Συμπτωματικά και με τη φαινομενική βοήθεια που (νόμιζα πως) έλαβα, ξεπέρασα κάποια πράγματα και συνέχισα το δρόμο του ευλαβικού σεβασμού προς τη θρησκεία και το θεό γενικότερα.

 Τελικά όμως με βοήθησε στα αλήθεια και δε θέλω να το παραδεχτώ; Όχι! Πίστευα πως έχω τη βοήθεια του και μπόρεσα να αντιμετωπίσω κάποιες καταστάσεις επειδή απλά και μόνο νόμιζα πως είχα μια υπερφυσική βοήθεια (placebo effect anyone?)!Αυτή η υπόθεση μπορεί να γίνει απόδειξη στο παρόν μου καθώς όντας άθεος, κάθε δύσκολη κατάσταση την αντιμετωπίζω χωρίς να περιμένω από κανέναν θεό κάτι, αντλώντας όσο μπορώ δυνάμεις από τον ίδιο μου τον εαυτό και μόνο. Αυτό μας οδηγεί στο να ρωτήσουμε αν τελικά ο θεός είναι κάτι καλό εφόσον σε βοηθάει στα δύσκολα έστω και αν είναι μια νοητική απάτη σε μια αληθοφανή κατάσταση. Εδώ θα πρέπει να βάλουμε κάποιες συνιστώσες: είναι προτιμότερο να έχεις πίστη στον εαυτό σου; Η να θεωρείσαι αδύναμος με μόνη στήριξη το θεό που σου δίνει δύναμη; Αν διάλεξες το πρώτο είσαι κατά την ταπεινή μου άποψη στο σωστό δρόμο καθώς ο εαυτός μας διαλέγει/πραγματοποιεί το καθετί στο κόσμο και όχι μια οντότητα που χρήζει μηδενικής απόδειξης. Καταλήγουμε δηλαδή πως οι περισσότεροι δεν έχουμε (η δεν είχαμε) επίγνωση των αληθινών δυνατοτήτων μας και κάνουμε ειδικές μνείες σε θεούς και αγίους που στη τελική δε κάνουν τίποτα. Είναι, λογικά μιλώντας, πιο ορθό να πιστεύεις στον εαυτό σου και στις δυνάμεις σου παρά σε ένα άυλο ον γιατί σε αντίθεση με το δεύτερο, το πρώτο το βλέπεις, το ζεις, το βελτιώνεις και το ελέγχεις.

Y.Γ 1. Προφανώς ο καθένας πιστεύεί ότι θέλει και είναι εν μέρει σεβαστό. Και λέω εν μέρει γιατί με στενόμυαλες αντιλήψεις και θεοφοβούμενες κοινωνίες, δε θα πάμε μπροστά κατά τη ταπεινή μου άποψη. 

Υ.Γ 2. Η Δαρβινική θεωρία της εξέλιξης βρίσκει σύμφωνους ακόμα και πολλούς χριστιανούς. Οξύμωρο απ’τη μια ναι, αλλά κάτι είναι και αυτό.

b2ap3_thumbnail_realmenpray.jpg

“H Conchita συμφωνεί”

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Most Voted
Newest Oldest
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο