Έχω σχεδόν σταματήσει να γράφω blog posts. Ο λόγος είναι ότι δεν προλαβαίνω. Όχι πως δεν διαθέτω 10 λεπτά την ημέρα για να ασχοληθώ, τα διαθέτω. Απλά, δεν προλαβαίνω την επικαιρότητα.
Στο τουίτερ δεν μπορώ να παρακολουθώ εκαντοντάδες (αν όχι χιλιάδες) χρήστες, με αποτέλεσμα να κάνω μια γρήγορη ανάγνωση “διαγωνίως” για να ενημερωθώ.
Στο timeline του fb μπορείς να πας μέχρι ενός σημείου προς τα πίσω (μέχρι να τα φτύσει ο υπολογιστής λόγω μνήμης). Το παλεύω, αν και πολλές φορές δεν τα καταφέρνω. Ανάμεσα σε διάφορες άσχετες αναρτήσεις, ξεδιπλώνεται καθημερινά μια φρίκη, την οποία μου είναι δύσκολο να τη διαχειριστώ.
Με τί να πρωτοπρολάβω να φρίξω; Δεν ξέρω πλέον, δεν μπορώ να βάλω προτεραιότητα στη φρίκη. Θα τα πω όπως τα θυμάμαι.
Ένας 15χρονος βασανίστηκε on camera από Ισραηλινούς ένστολους: τον σαπίσανε στο ξύλο ενώ τον είχαν πρώτα δέσει και ξαπλώσει στο έδαφος. Επειδή διέθετε και Αμερικανική υπηκοότητα, έγινε θέμα. Εάν ήταν ένας απλός βρωμο-παλαιστίνιος από το σωρό, θα μπορούσαν να τον αφήσουν ανάπηρο για όλη του τη ζωή και να μην τρέχει μία.
Θα μου πεις, ο πρώτος είναι; Όχι βέβαια. Άλλωστε, αυτόν τον τσιμπήσανε στην κηδεία του 16χρονου εξαδέλφου του, τον οποίο αφού είχαν πρώτα βασανίσει, μετά τον έκαψαν ζωντανό. Ναι, ζωντανό.
Προλαβαίνει να σου έρθει στο μυαλό η εικόνα ενός 16χρονου παιδιού που καίγεται και ουρλιάζει; Όπως κάποτε καίγανε τις μάγισσες στην πυρά, θα το έχεις δει σε κάποια ταινία. Ε, έτσι τον κάψανε. Ζωντανό.
Τον κάψανε χωρίς να έχει κάνει τίποτα ο ίδιος, προσωπικά. Απλά είχε την ατυχία να βρεθεί στη λάθος στιγμή στο λάθος σημείο. Τον ξεμοναχιάσανε και βγάλανε όλο το μίσος τους πάνω του. Έτσι, σαν τα ζώα. Κτηνωδώς.
Προλαβαίνεις όμως να το διαχειριστείς αυτό γρήγορα; Επειδή η επικαιρότητα τρέχει.
Έχει για παράδειγμα στο καπάκι μία επίσημη καταγγελία από εργαζόμενο στην καθαριότητα, σε έναν από τους ιδιώτες (εργολάβους): ζήτησε να πληρωθεί το ποσό για το οποίο τον βάζουν να υπογράψει και τον απείλησαν ότι θα πάθει αυτό που έπαθε και η Κούνεβα.
Πάνω που έχεις βγάλει από το μυαλό σου – αν τα κατάφερες – την εικόνα του καψαλισμένου 16χρονου, επανέρχεται εκείνη της γυναίκας που έχει βασανιστεί και εξαναγκαστεί να πιει βιτριόλι. Ναι, καυστικό υγρό, που καίει τα σωθικά σου, όχι μεταφορικά.
Μπορείς να το διαχειριστείς; Μπορείς να διαχειριστείς ότι τα ΚΤΗΝΗ που επιτέθηκαν σε μία μητέρα που μεγάλωνε το παιδί της με αξιοπρέπεια ΔΕΝ έχουν συλληφθεί ακόμα επειδή η πολιτεία δεν το θεώρησε προτεραιότητα; Μπορείς να πιστέψεις ότι υπάρχουν ακόμα πρόθυμοι να κάνουν ακριβώς το ίδιο; Και γιατί όχι δηλαδή, αφού οι προηγούμενοι δεν έπαθαν τίποτα.
Αν μπορέσεις να το διαχειριστείς και αυτό και να πας στην επόμενη είδηση, έτσι αχταρμάς όπως έρχονται στο δίκτυο, θα καταλάβεις και γιατί δεν πιάστηκαν τότε, ούτε και θα πιαστούν νέοι δράστες τέτοιων εγκλημάτων: επειδή οι αστυνομικοί που εκπαιδεύονται στις σχολές της ΕΛΑΣ δηλώνουν φασίστες πριν ακόμα ορκιστούν.
Δηλώνουν μάλιστα απερίφραστα κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους ότι δεν δεσμεύονται από τον όρκο που θα κληθούν να πάρουν (να φυλάττουν το Σύνταγμα και τους Νόμους) επειδή αυτοί, ως ναζί, είναι παγανιστές.
Το διαβάζεις και λες, δεν μπορεί, κάτι δεν είδα καλά. Δεν μπορεί, κάτι θα έγινε. Δεν μπορεί, θα ήταν ένα βλαμμένο τσογλάνι που τα είπε αυτά.
Αλλά δεν ήταν. Ήταν πολλοί. Ήταν όλοι όσοι χειροκροτούσαν και επικροτούσαν.
Ήταν και οι εκπαιδευτές τους, που παρακολουθούσαν τη διαδικασία αμέτοχοι και ατάραχοι, πιθανώς ευχαριστημένοι από το προϊόν της εκπαίδευσής τους.
Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ δυσκολεύομαι πολύ να το διαχειριστώ αυτό. Δυσκολεύομαι να μην το θεωρήσω πρώτο θέμα της ημέρας, ικανό να οδηγήσει σε αποκεφαλισμό όλης της ηγεσίας του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Και όμως, αποτελεί μία από τις “ψιλές” ειδησούλες που δεν θα δεις ποτέ στα ΜΜΕ. Επειδή ο φασισμός είναι παιδί τους.
Άλλωστε, τα ΜΜΕ θα σου δείχνουν την ίδια στιγμή ένα διαζύγιο επωνύμων. (Το καλύτερο σχόλιο του διαδικτύου επ’αυτού περιέγραφε τις σωματικές ανάγκες της Φατμέ στο Γενί Τζαμί.)
Όλα εντάξει και στη χώρα, επειδή είπε ο Σαμαράς ότι θα δοθούν παροχές στους μακροχρόνια ανέργους. Το ψάχνεις λίγο και διαπιστώνεις ότι μόνο 1,5 τοις εκατό αφορά. Δηλαδή, μόνο 6-7 χιλιάδες από το 1,5 εκατομμύριο που έχουν γραφτεί στον ΟΑΕΔ μπορεί να πάρουν κάποια ψίχουλα. Και τρέχα γύρευε πόσοι δεν είναι καν εγγεγραμμένοι. Άδειες υποσχέσεις, ως συνήθως, από εκείνες τις προεκλογικές που έχουμε χορτάσει.
Παρόλο που έχεις καταρρακωθεί, ας πούμε ότι ξεπερνάς όλα τα προηγούμενα και συνεχίζεις να διαβάζεις.
Διαβάζεις για το εγκληματικό ξεπούλημα του Βενιζέλου στην Κύπρο, καθώς ως προεδρεύων του συμβουλίου των ΥΠΕΞ της ΕΕ, φρόντισε σκανδαλωδώς να κάνει όλα τα χατήρια της Τουρκίας, δημιουργώντας πολιτικό προηγούμενο που θα χρειαστεί πολλή δουλειά για να ξεπεραστεί.
Διαβάζεις το ξεσπέπασμα της ιστορίας από μία Κύπρια ευρωβουλευτή (μόνο αυτή είχε το θάρρος της γνώμης της;!) κι ύστερα ότι ο Έλληνας ΥΠΕΞ είχε το θράσος να ζητήσει τον αποκεφαλισμό της. Μάλλον θεώρησε και την Κύπρο μπανανία όπως την Ελλάδα.
Ίσως έχεις ανεβάσει πίεση. Είναι η πίεση του ανήμπορου ανθρώπου που βλέπει ότι τον βιάζουν και δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Ή έστω, έτσι πιστεύει.
Αλλά ακόμα κι αν δεν είχες ανεβάσει πίεση ως εδώ, διαβάζεις για την πώληση της “μικρής ΔΕΗ” και σε αποτελειώνει. Το NewSpeak σε όλο του το μεγαλείο, μαζί με ό,τι πιο Μακιαβελικό διαθέτει αυτό το Κράτος.
ΔΩΡΙΖΟΥΝ περιουσία δεκάδων δισεκατομμυρίων (μόνο ο λιγνίτης ως απόθεμα έχει αξία 120 δις ευρώ), βάζουν τέλος στην ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας (εσχάτη προδοσία θα το λέγανε αυτό), καταδικάζουν εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις σε εξοντωτικά τιμολόγια.
Και δεν κουνιέται φύλλο.
Επειδή έχουν καταφέρει να σε πείσουν ότι “οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ είναι κακοί άνθρωποι και εμείς θα σε απαλλάξουμε από αυτούς”. Κι εσύ το χάφτεις. Επειδή τους μισείς.
Ίσως τους ζηλεύεις κιόλας που έχουν καλύτερο μισθό από σένα, κι ας γεμίζουν τα πνευμόνια τους κάρβουνο για να το βγάλουν. Θα ήθελες να ήσουν εσύ στη θέση τους κι έτσι βγάζεις λίγη από τη χολή σου στη σκέψη ότι μπορεί να απολυθούν.
Οπότε δε γαμιέται, ας χάσεις μερικά δισεκατομμύρια κρατικής περιουσίας, θα παρηγορηθείς με κάποιο επίδομα, ίσως, κάπου, κάπως, κάποτε. ΜΑΛΑΚΑ.
Ακούς εκλεγμένο βουλευτή να σου εξηγεί θρασύτατα ότι το Κράτος δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για το αν εσύ θα έχεις ρεύμα: το ρεύμα, βλάκα ψηφοφόρε, δεν είναι κοινωνικό αγαθό. Άμα δεν μπορείς να το πληρώσεις στην τιμή του ιδιώτη, να ανάψεις λάμπα πετρελαίου και μαγκάλι για να ζεσταθείς. Θα χάσουμε μερικούς από δηλητηρίαση αλλά το κράτος δεν θα έχει ευθύνη. Το πολύ πολύ να μας κάνει επιμόρφωση για τη σωστή λειτουργία του μαγκαλιού.
Από την άλλη βεβαίως, η κομπλεξική κυβερνητική εκπρόσωπος, σου εξηγεί ότι πρέπει να γίνει επιστράτευση των απεργών μην τυχόν και μείνει κανένας τουρίστας χωρίς κλιματιστικό. Μα τω μέγα μακαρονοτέρας, αυτή ξεπερνάει και την “Άννα Μισέλ Με Βάφτισε η Βασίλισσα” στο κόμπλεξ. Κι επειδή δεν είμαι το μοναδικό άτομο που προβληματίστηκε από τη συγκεκριμένη, ο Πολύφημος της έκανε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα.
Της εύχομαι κάποτε να φάει όσο βρωμόξυλο έφαγε ο 15χρονος Παλαιστίνιος, κι ας με εγκαλέσετε ότι σιγοντάρω τη βία. Ναι, όταν βγαίνει η καριόλα και μου λέει ότι “όταν δεν ήμασταν στην κυβέρνηση λέγαμε ό,τι γουστάραμε για να μας ψηφίσεις, μαλάκα” … ένα βρωμόξυλο νομίζω ότι είναι το λιγότερο που μπορώ να της ευχηθώ.
Κι όμως ήμουνα ήρεμη μόλις ξεκίνησα να διαβάζω, αλλά με όλα όσα διάβασα, απώλεσα την ηρεμία μου.
Ειρήσθω εν παρόδω, ξέρεις από τί πάσχει αυτή η κυβέρνηση; Από καλπάζοντα μανιχαϊσμό. Τον οποίο έχει καταφέρει να εμφυσήσει και στα λαϊκά στρώματα που τη στηρίζουν. Οι χαζοί άλλωστε λειτουργούν καλύτερα αν τους δώσεις ένα πακέτο με “καλό-κακό”, “θετικό-αρνητικό” περιεχόμενο.
Οπότε είτε είσαι μαζί τους, είτε είσαι με τον Σατανά (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ). Άλλες περιπτώσεις δεν υφίστανται. Με αποτέλεσμα αν εσύ δε γουστάρεις το ΣΥΡΙΖΑ αλλά δε γουστάρεις και την ιδιωτική παραλία, να βραχυκυκλώνεις και να λες “θα κάτσω σπίτι να δω μπάλα, άσε να ασχοληθούν άλλοι”.
Αλήθεια, το ξέρεις ότι 3 εκατομμύρια πελάτες της ΔΕΗ θα πάνε εξαναγκαστικά στον ιδιώτη που θα την αγοράσει, ΧΩΡΙΣ να έχουν δικαίωμα επιλογής, έτσι; Είναι η ελεύθερη αγορά που σου πουλήσανε κι εσύ την έχαψες σαν καλό ζώον.
Έλεγα για το ξύλο που χρειάζεται η καριόλα πριν. Για την ώρα, οι μόνες που τρώνε το βρωμόξυλο είναι οι απολυμένες καθαρίστριες του Υπ. Οικονομικών: τις έχουν σαπίσει στις μουλωχτές κλωτσιές τα ΜΑΤ.
Σαν να μισούν ή να φοβούνται τις γυναίκες ένα πράγμα. Φοβεροί άντρακλες, να τους χαίρονται οι οικογένειές τους.
Και θέλεις να είσαι εκεί, να τις στηρίξεις. Πού να τρέξεις και τί να πρωτοπρολάβεις;
Τί γίνεται με το ξεπούλημα εκατοντάδων παραλιών; Προχωράει φυσιολογικά, το ΤΑΙΠΕΔ απαλλαγμένο από κάθε πιθανότητα να διωχθεί – αμνηστευμένο από νόμο της συγκυβέρνησης – δεν διστάζει να κάνει τη βρώμικη δουλειά του. Με το αζημίωτο, πάντα.
Κάθε μέρα βλέπω και κάποια ανάρτηση για μια παραλία, μία περιοχή, ένα συρματόπλεγμα που τοποθετήθηκε. Με την τοπική κοινωνία να λιάζεται πιο πέρα, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Οι λίγοι που τρέχουν για να σώσουν την κατάσταση δεν μπορούν να γίνουν 400 κομμάτια για να τα προλάβουν όλα.
Έτσι προχωράει και ο νόμος για τις φυλακές τύπου Γ. Έτσι θα τους λένε τώρα τους πολιτικούς κρατούμενους: φυλακισμένους τύπου Γ. Χωρίς δικαιώματα, χωρίς επαφή με την οικογένειά τους ή τον έξω κόσμο. Θα προσπαθούν να τους λυγίσουν ψυχολογικά, να βγάλουν ανθρώπινα ερείπια έξω, που όταν ξανασυντηθούν κάτω από την καστανιά να πουν ο ένας στον άλλο “σε πρόδωσα”.
Με αυτό θα σε απειλούν για να μην τολμήσεις να διαμαρτυρηθείς: θα στέλνουν και υπόδικους εκεί. Δεν πα να είσαι αθώος του κερατά, δεν πα να είσαι χιλιόμετρα μακριά από εκεί που ορκίστηκε “το όργανο της τάξεως” ότι σε είδε … αν μπεις μέσα, δεν θα έχεις πια φωνή. Θα είσαι νεκρός.
Δεν θα μπορείς να διαμαρτυρηθείς για τις παρανομίες του κάθε Μπόμπολα π.χ. στις Σκουριές, επειδή κλεισμένος μέσα 5 χρόνια – κατ’ ελάχιστο!!! – δεν θα ξέρεις πια τί συμβαίνει, ούτε και θα σε νοιάζει. Τους νεκρούς δεν τους νοιάζει ο κόσμος των ζωντανών.
Ίσως γελάς γιατί νομίζεις ότι η δυστοπία που σου περιγράφω είναι εξωπραγματική. Θα σου κοπεί το γέλιο μόλις διαβάσεις αυτό: πολίτης καταδικάστηκε σε φυλάκιση επειδή τόλμησε να συλλέξει το νερό από το χιόνι που έλιωσε στο χωράφι του.
Γελάς ακόμα; Με θεωρείς παράλογη;
ΟΚ, σκέψου πώς ακριβώς είναι τα βήματα προς μία τέτοια δυστοπία. Σκέψου τί οδηγεί ως εκεί.
Σκέψου ποια πρέπει να είναι η αποσύνθεση των θεσμών και της κοινωνίας για να φτάσουμε ως εκεί.
Σήμερα διάβασα ότι ένας κάφρος αποφάσισε να θανατώσει ένα σκύλο σέρνοντάς τον στο οδόστρωμα με το μηχανάκι του. Τον είδε κάποιος που δεν του έχει ακόμα σαλέψει και τελικώς συνελλήφθη.
Πες μου τί πρέπει να έχει πάθει ένας άνθρωπος για να επιθυμεί να φερθεί έτσι. Τί είδους βία πρέπει να έχει υποστεί, τί είδους καταπίεση, ψυχολογικά προβλήματα, κοινωνική καταπίεση … τί σκατά κουβαλάει μέσα του για να το βγάλει έτσι σε ένα ανήμπορο ζώο;
Και τώρα διάβασε την ιστορία ενός 13χρονου που σκοτώνει εν ψυχρώ ζώα μπροστά σε κόσμο, άνευ λόγου.
Και πες μου ότι αυτό το δίποδο δεν θα μεγαλώσει να γίνει βασανιστής ανθρώπων. Πες μου ότι δεν θα καταλήξει μπάτσος, δικαστής, φρουρός φυλακών, υπουργός, λιμενικός.
Πες μου έστω ότι είναι φυσιολογικός 13χρονος που θα ήθελες να έχεις συμμαθητή ή που θα σου άρεσε να έχουν φίλο τα παιδιά σου.
Δεν ξέρω τί έχει δει και τί έχει υποστεί στο σπίτι του. Κρίνοντας από την αντίδραση του πατέρα του, κατά πάσα πιθανότητα έχει υποστεί πολλά και γεμάτα βία.
Μία κοινωνία που φτάνει στο σημείο να παράγει τέτοια “παιδιά” (όχι, αυτό δεν είναι πλέον παιδί, είναι κάτι άλλο), μπορεί να περιμένει μόνο τα χειρότερα στο προσεχές μέλλον.
…
Κατάλαβες γιατί δε γράφω πλέον;
Δεν μου φτάνει ένα τέτοιο κάθε μέρα. Ούτε την επιφάνεια δεν άγγιξα. Τα μισά όσα έγιναν σήμερα πιθανώς δεν τα έμαθα ή δεν τα θυμήθηκα.
Και θα βρεθεί κι κανένας μαλάκας να μου πει ότι “δεν παρέθεσες συνδέσμους για όσα λες”. Σόρι, δεν έχω προσλάβει γραμματειακή υποστήριξη και έχω και μια ζωή να προλάβω.
Δεν ξέρω πλέον ούτε πού να αρχίσω.