ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ
ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΑΕΡΑ
Μετράμε ήδη πάνω από μισό χρόνο που εμείς οι κρατούμενες των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού στοιβαχτήκαμε και αναγκαστήκαμε να ζούμε σε λίγα τετραγωνικά μέτρα ενός ορόφου μίας νέας πτέρυγας, παρόλο που στη φυλακή, αυτή τη στιγμή ανήκουν τρεις τριώροφες πτέρυγες.
Μετράμε εκατοντάδες εικοσιτετράωρα που βρισκόμαστε προκλητικά υπό καθεστώς απάνθρωπων συνθηκών καθώς ο χώρος τόσο των θαλάμων εσωτερικά όσο και ο μοναδικός διάδρομος κίνησης μας είναι υπερβολικά μικρός για τον αριθμό των κρατουμένων που ανά τακτά χρονικά διαστήματα ξεπερνάει τον προβλεπόμενο. Την ίδια στιγμή η μία πτέρυγα παραμένει τόσους μήνες άδεια, η δεύτερη έχει παραχωρηθεί σε άντρες οροθετικούς καθώς ο νόμος προβλέπει την κράτηση τους σε ξεχωριστούς χώρους από τον υπόλοιπο πληθυσμό για την αποφυγή μετάδοσης του νοσήματος.
Όσον αφορά όμως τις γυναίκες οροθετικές ο νόμος παρακάμπτεται λόγω έλλειψης χώρου και συμβιώνουν ανάμεσα στις υπόλοιπες, μοιράζονται τους ίδιους θαλάμους, τα ίδια μπάνια και τουαλέτες. Είμαστε αναγκασμένες 100-120 γυναίκες (προβλέπεται ότι η πτέρυγα χωράει 60-70 άτομα maximum) σε ένα διάδρομο δύο μέτρα πλάτος και τριάντα μέτρα μήκος, 24 ώρες το 24ωρο να περπατάμε, να τρώμε, να συζητάμε, να μιλάμε στο τηλέφωνο με συγγενείς και δικηγόρους ανάμεσα σε τραπέζια, ψυγεία, φούρνους, κάδους απορριμάτων που το καθένα με το άλλο έχει απόσταση στην καλλίτερη το μισό μέτρο. Σε ένα διάδρομο όπου ο ήλιος και ο αέρας δεν μπαίνει ποτέ αφού τα δύο μοναδικά παράθυρα είναι κλειστά, το ένα για λόγους ασφαλείας και το άλλο αερίζει το γραφείο επίβλεψης της σωφρονιστικής υπηρεσίας.
Αν αυτή η περιγραφή μπορέσει να γίνει εικόνα, οποιοσδήποτε καταλαβαίνει ότι αυτή η συνθήκη μόνο ανθρώπινη δεν είναι. Και αν για κάποιους είναι έστω εικόνα, για εμάς είναι καθημερινή τιμωρία γιατί αν η κίνηση και ο φυσικός αέρας δεν είναι τα βασικά δικαιώματα ενός ανθρώπου, τότε ποιά είναι;
Η τιμωρία μας όμως δεν τελειώνει εκεί. Βρισκόμαστε μπροστά σε μία ακόμη άδικη και παράλογη πρόκληση. Ενημερωθήκαμε ότι σε λίγο καιρό το προαύλιο που ίσως ήταν η μόνη ανάσα μας για λίγο ήλιο, αέρα, πράσινο, χώρο κίνησης και άθλησης, θα εγκαταλειφθεί με τον ίδιο τρόπο που εγκαταλείφθηκε η πτέρυγα μας και θα αντικατασταθεί από τον χώρο που μέχρι και σήμερα πετάμε τα σκουπίδια. Ένας χώρος για ακόμη μία φορά υπερβολικά μικρότερος από τον προηγούμενο, τσιμεντένιος χωρίς ούτε ένα δέντρο, περιτριγυρισμένος από συρμάτινους διαδρόμους (κλουβιά) όπου ένας τοίχος από λαμαρίνα θα μας χωρίζει από τους 15 στοιβαγμένους κάδους απορριμάτων γεμάτους με τα σκουπίδια 250 ατόμων, οι οποίοι θα παραμείνουν εκεί. Ένας χώρος που οι θερμοκρασίες του καλοκαιριού μιας και ο ήλιος χτυπάει όλες τις επίμαχες ώρες, και σε συνδυασμό με τις λαμαρίνες θα δημιουργεί εκτός από ανυπόφορες για άνθρωπο θερμοκρασίες και ισχυρές εστίες μόλυνσης για κάθε ζωντανό οργανισμό.
Μιλήσαμε και επαναλαμβάνουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε πως αυτές ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ για κανέναν.
Δηλώνουμε ξεκάθαρα και κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται καμία από εμάς να δεχθεί αυτό τον σκουπιδότοπο-κλουβί ως χώρο προαυλισμού μας. Για το άτυπο καθεστώς απομόνωσης μας εντός της πτέρυγας που θα υποστούμε αν το ήδη υπάρχων προαύλιο κλείσει, καθιστούμε υπεύθυνους το υπουργείο δικαιοσύνης.
Για αυτό τον λόγο από σήμερα Δευτέρα 22/6/2015 αρνούμαστε να μπαίνουμε καθημερινά στα κελιά μας κατά το μεσημεριανό κλείσιμο έως ότου έρθει ένας αρμόδιος του υπουργείου εδώ στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού και δει με τα μάτια του το τερατώδες κατασκεύασμα που δημιούργησε η ΘΕΜΙΣ κατασκευαστική υπό τις εντολές του υπουργείου. Γιατί μια ματιά αρκεί για να καταλάβει ο οποιοσδήποτε ότι ο άνθρωπος δεν ζει χωρίς αέρα και χώρο κίνησης και εκεί δεν υπάρχει χώρος παρά μόνο μολυσμένος αέρας.
Απαιτούμε να σταματήσουν τα έργα και να μας δοθεί εγγύηση ότι δεν θα λειτουργήσει αυτός ο χώρος προαυλισμού. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα αναγκαστούμε να εντίνουμε την κινητοποίηση μας.
Γυναικείες Φυλακές
Αναδημοσίευση από Hit and Run