«Εξωνομικά κριτήρια» και «εμφυλιοπολεμικά προτάγματα» στην πρόταση του εισαγγελέα κατά της υφ’ όρον απόλυσης του Σ. Ξηρού

Η πρόταση του κ. Εισαγγελέα παρουσιάζει αναντίρρητα ένα ιστορικό ενδιαφέρον, διότι, αν και διατυπωμένη σήμερα, ανήκει στο νομικό οπλοστάσιο των εμπνευστών του Παρασυντάγματος του 1952.

Με μια καθαρά πολιτικής σκοπιμότητας πρόταση, και έξω από το πλαίσιο κάθε μορφής δικονομικής κρίσης ή νομικού ερείσματος ο αντεισαγγελέας Εφετών Οδυσσέας Τζορμπατζόγλου απορρίπτει στην εισήγησή του προς το Συμβούλιο Εφετών Πειραιά την σχετική αίτηση που κατάθεσε ο Σάββας Ξηρός για την υφ’ όρον απόλυσή του.

Στη χθεσινή κυριακάτικη εφημερίδα «Real news» και με ένα εμφατικό πρωτοσέλιδο παρουσιάστηκε η διαρροή του σκεπτικού της απορριπτικής πρότασης τού αντεισαγγελέα Εφετών, δημιουργώντας όχι μόνο ερωτήματα για αυτή καθ’ αυτή τη διαρροή, αλλά και για την ουσία όσων αναφέρονται στο σκεπτικό της ίδιας της πρότασης.

Δυστυχώς για κάποιους εντός του δικαστικού σώματος η έννοια της ισονομίας και η εφαρμογή των κανόνων και των νόμων που την διέπουν αποτελεί μια αφηρημένη κατάσταση που ορίζεται με βάση συγκεκριμένες ιδεοληψίες, το φαντασιακό, ή τις εκάστοτε πολιτικές σκοπιμότητες, θέτοντας συγκεκριμένους κρατούμενους σε καθεστώς μια ιδιότυπης εξαίρεσης.

Ο Σάββας Ξηρός, με 98% αναπηρία, έχοντας από χρόνια εκτίσει την προβλεπόμενη ποινή κατά τον σωφρονιστικό κώδικα και με κατοχυρωμένο το δικαίωμα της αποφυλάκισής του εξακολουθεί να κρατείται στις ελληνικές φυλακές παράνομα.

Ο Σάββας Ξηρός δικάστηκε, κρίθηκε για όλα τα περασμένα και πλέον είναι ένας κρατούμενος που εκτίει την ανάλογη ποινή, έχοντας καταθέσει τις πράξεις του.

Δεν έχει ούτε όπλα, ούτε γιάφκες, ούτε ομάδα, ούτε αποτελεί «κίνδυνο για την κοινωνία».

Η διαβάθμιση των ποινών στο δικαιϊκό μας σύστημα υπάρχει με την έκτισή τους και τίποτα άλλο – όπως ρητά προβλέπει το νομικό πλαίσιο και το σύνταγμα – πέρα από οποιαδήποτε πολιτική, δικαστική, εκδικητική ή τιμωρητική σκοπιμότητα.

Εκτός αν η αλά καρτ δικαστική και πολιτική κρίση στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα εμπέδωσης τρομολαγνικών σεναρίων, όπως αυτά εκπορεύονται από συγκεκριμένα πολιτικά και μιντιακά κέντρα επιθυμούν ως διακαή πόθο να τεθεί εκ νέου σε εφαρμογή η θανατική ποινή και να εφαρμοστεί στη περίπτωση του Σάββα Ξηρού.

Η Άννυ Παπαρρούσου, συνήγορος του Σάββα Ξηρού σε ανακοίνωσή της αναφέρει σχετικά:

Η απορριπτική πρόταση του αντεισαγγελέα Εφετών Οδυσσέα Τζορμπατζόγλου σχετικά με την αίτηση της υφ’ όρον απόλυσης του Σάββα Ξηρού αποτελεί πολιτική τοποθέτηση και εκτίμηση στερούμενη οποιουδήποτε νομικού ερείσματος.

Το Συμβούλιο Εφετών Πειραιά που θα ασχοληθεί με την αίτηση του Σάββα Ξηρού θα έχει να αντιμετωπίσει μια επιχειρηματολογία με ιδεολογική αφετηρία την απόλυτη αποδοχή ενός καθεστώτος εξαίρεσης.

Η θέση αυτή του κ. Εισαγγελέα έρχεται κατ΄ αρχήν σε ευθεία αντιπαράθεση με την από 27/8/2018 Ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, με την οποία έλαβε σαφή θέση για την εφαρμογή και ερμηνεία του ά. 110Α ΠΚ για την υπόθεση Φλώρου, παραθέτοντας τα εξής: «…Το Δικαστικό Συμβούλιο κρίνοντας την προηγούμενη εβδομάδα αίτημά του για υφ’ όρον απόλυση εφάρμοσε το άρθρο 110 Α’ του Ποινικού Κώδικα (όπως τροποποιήθηκε με το ν. 4356/2015) το οποίο υποχρεώνει τους Δικαστές -χωρίς τη δυνατότητα διεξαγωγής πραγματογνωμοσύνης- να διατάξουν την υφ’ όρον απόλυση, εάν διαπιστώνεται ο με ευεργετικό τρόπο υπολογισμός του 1/5 της ποινής και η αναπηρία του καταδίκου σε ποσοστό άνω του 67% από βεβαίωση του ΚΕ.Π.Α. καθιστώντας τους δύο αυτούς παράγοντες αμάχητα τεκμήρια για την υπαγωγή στη ρύθμιση.

Στην προκειμένη περίπτωση ο κρατούμενος προσκόμισε στο Δικαστικό Συμβούλιο σχετική βεβαίωση του Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.) που τον έκρινε ανάπηρο σε ποσοστό 70%.

Επομένως δεν υπήρχε καμία άλλη δυνατότητα για το Συμβούλιο από την απόλυση του καταδίκου».

Περαιτέρω και όπως αναφέρεται και στην αιτιολογική έκθεση του ν. 4322/2015 δυνάμει του οποίου τροποποιήθηκε το άρθρο 110ΑΠΚ: «Με τις διατάξεις του άρθρου 6, διά του οποίου αντικαταστάθηκε το άρθρο 110Α του Ποινικού Κώδικα, εισάγονται ευνοϊκές ρυθμίσεις αναφορικά με το δικαίωμα στην απόλυση υπό τον όρο της ανάκλησης για συγκεκριμένες κατηγορίες κρατουμένων (ασθενείς, άτομα με αναπηρίες, υπερήλικες), οι οποίοι, εκτός από το βάρος της ποινής, φέρουν και το βάρος της πάθησής τους.

Επιπρόσθετα, το άρθρο 110Α ΠΚ τροποποιήθηκε, προκειμένου να συμπεριλάβει όλες τις κατηγορίες πασχόντων ατόμων που αντιμετωπίζονται ενιαία στις παρούσες ρυθμίσεις, δηλαδή: α) κρατούμενους με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω, και β) κρατούμενους με ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον εξαιτίας της αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησής τους για λόγους υγείας η κράτησή τους σε κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής.

Ειδικές διατάξεις ισχύουν για κρατουμένους με ποσοστό αναπηρίας άνω του 80% εφόσον το ύψος της επιβληθείσας ποινής είναι ιδιαίτερα μεγάλο, ενώ τροποποιήθηκαν και οι δικονομικές διατάξεις για την προσωρινή κράτηση ατόμων με σοβαρά προβλήματα υγείας (άρθρο 9 παρ. 4 και 5).

Δεδηλωμένος, λοιπόν, σκοπός και βούληση του νομοθέτη είναι η θέσπιση ενός πλαισίου ευνοϊκών ρυθμίσεων για μια κατηγορία ευπαθών κρατουμένων, στην οποία εμπίπτει αδιαφιλονίκητα και εμπεριστατωμένα ο Σάββας Ξηρός, έχοντας πιστοποιημένο από το ΚΕ.Π.Α. 98% ποσοστό αναπηρίας εφ΄ όρου ζωής.

Επομένως, η συγκεκριμένη εισαγγελική πρόταση δεν έρχεται σε αντίθεση μόνο με τις εκφρασμένες θέσεις των θεσμικών εκπροσώπων του δικαστικού κλάδου, αλλά και με κεφαλαιώδεις συνταγματικές επιταγές, όπως το ά. 4 παρ. 1 που ορίζει ότι: «Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου».

Η πρόταξη εξωνομικών κριτηρίων με σκοπό την απόρριψη της αίτησης του Σάββα Ξηρού καθώς και η επίκληση εμφυλιοπολεμικών προταγμάτων έρχονται σε αντίθεση με την επιστημονικά διαπιστωμένη μετακίνηση της πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας πέραν του έτους 1950 έστω και σε φαντασιακό επίπεδο, γεγονός το οποίο έχει παράξει δεσμευτικά αποτελέσματα για τους εφαρμοστές του δικαίου, όσον αφορά την υποχρεωτική εναρμόνισή τους με τον παρόντα νομικό πολιτισμό.

Η πρόταση του κ. Εισαγγελέα παρουσιάζει αναντίρρητα ένα ιστορικό ενδιαφέρον, διότι, αν και διατυπωμένη σήμερα, ανήκει στο νομικό οπλοστάσιο των εμπνευστών του Παρασυντάγματος του 1952.

Επειδή όμως ο χρόνος έχει παρέλθει, η τρέχουσα πραγματικότητα επιβάλλει στους δικαστές την ορθή αποτίμηση των προϋποθέσεων που τάσσει ο νόμος χωρίς παρεκκλίνουσες ιδεολογικές αποτιμήσεις και πολιτικές δηλώσεις, έτσι ώστε η εναρμόνιση με τις συνταγματικές επιταγές να εμφανίζεται ως εφικτή.

Άννυ Παπαρρούσου

Συνήγορος Σάββα Ξηρού

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο