Κατά τη διάρκεια της 3μηνης κατάληψης της ΣΘΕ, είχαμε τη χαρά να αναπτύξουμε πολλές σχέσεις αλληλεγγύης με διάφορα υποκείμενα, φοιτήτριες, εργαζόμενους κ.ά. Η αυτοδιαχείριση του χώρου της σχολής από τις ίδιες τις φοιτήτριες επανοηματοδότησε τις κοινωνικές σχέσεις που χτίζονται εντός της και σε αυτό το πλαίσιο γνωρίσαμε και έναν άνθρωπο που μένει στο δρόμο. Για το επόμενο διάστημα ήμασταν παραπάνω από χαρούμενοι να συστεγαστούμε μαζί του στο κτίριο. Η τριβή μας μαζί του έγινε καθημερινότητα και όσο μπορούσαμε στηρίζαμε οι μεν τον δε (και αντίστροφα). Ωστόσο όταν έληξε η κατάληψη, αναγκάστηκε να αποχωρήσει από το κτίριο, καθώς γνώριζε ότι θα αντιμετώπιζε πρόβλημα με την κοσμητεία της σχολής. Παρόλ’αυτά, για λόγους προσωπικής ευκολίας, άφησε τα πράγματά του δίπλα στο χώρο του στεκιού μας, ώστε να μπορεί να παίρνει κάτι όποτε το χρειαζόταν. Αυτό ίσχυε μέχρι πριν λίγες ημέρες, όταν η κοσμητεία και συγκεκριμένα ο κοσμήτορας της ΣΘΕ Χιντήρογλου, έκρινε ότι τα πράγματα (ρούχα, κουβέρτες, προσωπικά αντικείμενα) έπρεπε να πεταχτούν. Την εντολή εκτέλεσαν υπάλληλοι του κτιρίου, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι γνώριζαν -και αυτομάτως και το κάθαρμα ο Χιντρήρογλου- ότι ανήκουν σε κάποιον άνθρωπο. Όταν πληροφορηθήκαμε το γεγονός, βρήκαμε τον κοσμήτορα και του ζητήσαμε εξηγήσεις για το πέταγμα των πραγμάτων. Εκείνος επέλεξε το δρόμο της υπεκφυγής, λέγοντας ότι πρόκειται για παρεξήγηση, καθώς δεν γνώριζε ότι πρόκειται για τα πράγματα κάποιου ανθρώπου. Στη συνέχεια, εγγυήθηκε ότι θα αγοραστούν καινούρια πράγματα στον φίλο μας και ότι αν έρθει σε απευθείας επικοινωνία μαζί του, θα μεσολαβήσει ο ίδιος ώστε να υπάρξει στεγαστική μέριμνα από τον δήμο. Παρά τις υποσχέσεις του, μέχρι τώρα δεν έχει αποκατασταθεί κανένα υπάρχον του φίλου μας. Εν τέλει, δε κατάφερε, όμως, να κρύψει τα αντικοινωνικά του κίνητρα, όταν είπε πως είναι ντροπή για το τμήμα να υπάρχουν άστεγοι μέσα στη σχολή».
Αρχικά, προς διασαφήνιση γύρω από το ποιος προσωποποιεί την ντροπή και επειδή η μνήμη μας «κύριε» Χιντρήρογλου δεν είναι κοντή, ας κάνουμε μερικά πράγματα ξεκάθαρα. Ο Χιντήρογλου, όπως και κάθε διοικητικό όργανο του πανεπιστημίου έχει ως ρόλο να εκτελεί τα κρατικά σχέδια για το πανεπιστήμιο. Για ένα πανεπιστήμιο που μέσω της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, με την κατάργηση του ασύλου, το νόμο 4777 και τους νόμους όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, καθίσταται όλο και πιο προσιτό προς εταιρίες, επιχειρήσεις, στρατό και αστυνομία και όλο και λιγότερο προσβάσιμο προς την κοινωνική βάση. Τις ανάγκες αυτού του συστήματος υπηρετεί απόλυτα και ο κοσμήτορας της ΣΘΕ, ο οποίος έχει επιβάλλει χρόνια τώρα, κατ’εξυπηρέτηση του δόγματος “τάξη και ασφάλεια” για τα πανεπιστήμια, ένα καθεστώς κλειδαμπαρώματος στη ΣΘΕ, με κλειστά ρολά τα Σ/Κ και κλειστές πόρτες καθημερινά. Παράλληλα, ο «καθαρισμός» του χώρου από πολιτικό υλικό μέχρι πολιτικά συνθήματα και πανό είναι συνεχής, με σκοπό την αποστείρωση του κτιρίου από οποιαδήποτε πολιτικοποίηση και την επιβολή μιας «ακαδημαϊκής εικόνας» για τη ΣΘΕ. Στο «ιστορικό» του μετράει και την ανακοίνωση προ ολίγων μηνών εναντίον της κατάληψης διαρκείας της ΣΘΕ (από διοίκηση και κοσμητεία), με την οποία ουσιαστικά νομιμοποιούσε την επέμβαση μπάτσων σε αυτή. Γύρω από τέτοια ζητήματα και από το σάπιο ρόλο των διοικητικών οργάνων του πανεπιστημίου δε τρέφουμε καμία αυταπάτη. Το πανεπιστήμιο αποτελεί ένα θεσμό διαιώνισης της κυριαρχίας κράτους και κεφαλαίου επάνω στους καταπιεσμένους, όπως και αναπαραγωγής της αφήγησής τους. Όποια κοινωνική σχέση ή ύπαρξη δεν είναι παραγωγική για τις ανάγκες του κράτους και των αφεντικών, είναι περιττή και αν δεν αφομοιώνεται, οφείλει να εκδιώκεται. Έτσι και ο κοσμήτορας, σε μία πράξη ενδεικτική του κοινωνικού κανιβαλισμού και του τι «δεν ντροπιάζει το πανεπιστήμιο», επέλεξε να επιτεθεί υλικά και ηθικά και έπειτα να προσφέρει τον δύσοσμο ανθρωπισμό του για τα μάτια του κόσμου, σε ένα άτομο που δε χωρούσε στα κυρίαρχα «πανεπιστημιακά» πρότυπα. Οι άνθρωποι που μένουν στο δρόμο, τυγχάνουν της ίδιας αντιμετώπισης στις πλατείες και στα πάρκα. Εκεί, μαγαζάτορες και μπάτσοι συχνά εκδιώκουν τους διαμένοντες στο όνομα της «καλής» εικόνας της περιοχής, που δεν είναι άλλη από την προώθηση του καταναλωτισμού και των συμφερόντων των μαγαζιών. Το ψηφιδωτό της επίθεσης στους ανθρώπους χωρίς σπίτι, συμπληρώνει η ανθρωπιστική πλευρά των ίδιων θεσμών που επιβάλλουν τον βίαιο εξευγενισμό των γειτονιών μας. Ο δήμος διατηρώντας ένα φιλανθρωπικό προσωπείο, παρέχει μέριμνα σε ένα πολύ μικρό ποσοστό αστέγων.
Από τη μεριά μας, ως φοιτήτριες, εργαζόμενοι και αγωνιζόμενες, συστρατευόμαστε με όσα υποκείμενα δέχονται τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τη βαρβαρότητα των θεσμών του κράτους και των υπαλλήλων τους. Η πραγματικότητα στην οποία ζούμε, με τους χιλιάδες φυλακισμένους και αορατοποιημένους μετανάστες, με την αμφισβήτηση των εργατικών κεκτημένων, με τους χιλιάδες ανέργους, με τα αναρίθμητα περιστατικά σεξιστικής βίας, αποτελεί το φάσμα των καταπιέσεων εναντίον των οποίων οφείλουμε να αγωνιστούμε. Γι’αυτό και θα προσπαθήσουμε να μην αφήσουμε περιθώριο στους χώρους που υπάρχουμε και δρούμε, όπως η σχολή μας, να γίνουν πεδίο άσκησης εξουσίας επάνω στους καταπιεσμένους. Γι’αυτό και δε πρέπει να επιτρέψουμε το πανεπιστήμιο να γίνει χώρος μόνο για λίγους και εκλεκτούς, αλλά να δημιουργήσουμε τις αντιστάσεις, να κλέψουμε από το κεφάλαιο χώρο και χρόνο, να καταφέρουμε να υπάρξουμε στους χώρους μας χωρίς ταξικούς (ή άλλους) αποκλεισμούς.
Καλούμε οποιοδήποτε άτομο θέλει και μπορεί να δείξει την αλληλεγγύη του στο φίλο μας, αφήνοντας χρήματα, ρούχα μεγέθους L, μπουφάν, καινούρια εσώρουχα στον πάγκο μας στο αντιφασιστικό τουρνουά στη Σταυρούπολη.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΑΣ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ
Πρωτοβουλία φοιτητ(ρι)ών Μαθηματικού, πρωτοβουλία φοιτητ(ρι)ών Γεωλογικού, πρωτοβουλία φοιτητ(ρι)ών Βιολογικού, πρωτοβουλία φοιτητ(ρι)ών Φυσικού, Αυτόνομο σχήμα Φυσικού, Αυτόνομο σχήμα Πληροφορικής, Φ.Ε.Ρ.Μ.Α. σχήμα στο Μαθηματικό, Στέκι φοιτητ(ρι)ών Φυσικού