Όλο και περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να εκφραστούν μέσα από ταινίες για το τι συμβαίνει στη ζωή τους. Μια κατεστραμμένη και πληγωμένη γενιά αναζητά να αποτυπωθεί στο φακό. Παρατηρούμε στις αίθουσες ταινίες που είναι μια συλλογή ιδεών και συναισθημάτων. Συλλογή και όχι σύνθεση, ένας αυτοσχεδιασμός των ηθοποιών ή ένα βίωμα τους που αποτυπώνεται σε ένα βίντεο – συχνά με σπουδαία υποκριτική – και αυτό εμείς σήμερα επειδή γίνεται επαγγελματικά, πρέπει να το αξιολογούμε ως μορφή τέχνης.
Ο ελληνικός κινηματογράφος μοιάζει σα να σταμάτησε να κοπιάζει, σα να παράγει ταινίες αβίαστα, απλά για να αποτυπώσει: λες και τα δυο μας μάτια δεν είναι αρκετά για να δουν τα αληθοφανή αδιέξοδα και τραύματα της εποχής μας. Χρειαζόμαστε και ένα τρίτο μάτι ρεαλισμού, αυτό του φακού.
Οι σκηνοθέτες έχουν πάψει να ψάχνουν ένα μεστό σενάριο, και προτίμησαν να έχουν μια καλή αφίσα και ένα πολύ καλό μάρκετινγκ. Μάταια αναζητεί ο θεατής μέσα σε αρκετές εμπορικές ταινίες να διακρίνει πάνω από τρεις σκηνές, καθαρές, με ζουμί, κόψιμο και νόημα. Απέραντες σκηνές αποτύπωσης της καθημερινότητας και γέλια μέσα σε μια αίθουσα, που δικαιολογημένα αντιδρά σα να βλέπει τηλεόραση, γιατί το σενάριο δεν τη δυσκολεύει.
Όλα αυτά συχνά με αρκετό χρήμα – και συνεπώς με άρτια εκτέλεση που συναρπάζει – όσο σπουδαίες ιδέες και ηθοποιοί βουλιάζουν, κάνοντας μεροκάματα σε μπαρ.
Οι εμπορικές ταινίες του σημερινού ελληνικού κινηματογράφου, είναι εμπορικές όχι γιατί είναι σπουδαίες, αλλά γιατί είναι οικείες. Μια οικειότητα που είναι σημαντική, αν δε συνοδεύεται με μια άμβλυνση στο καλλιτεχνικό τους αποτύπωμα. Ο σκηνοθέτης πρέπει να έχει περάσει από το κοινό του, να το έχει χαϊδέψει και να έχει νιώσει την ανάσα του, αλλά όταν θα αποφασίσει να κάνει τέχνη θα πρέπει να ανέβει μερικά σκαλιά πιο πάνω.
Υπάρχει μια ευθύνη του καλλιτεχνικού κόσμου είτε αυτός είναι νέος, είτε έμπειρος. Ο κινηματογράφος έχει την ευθύνη να δημιουργήσει αναζητήσεις, χάος και νέες προοπτικές στον θεατή. Η τέχνη δεν μπορεί απλά να αναπαριστά μια πραγματικότητα, η οποία αυτομάτως δημιουργεί κοινό μέσω της ταύτισης.
Ειδάλλως άπαντες θα μπορούσαν να προσλάβουν ένα συνεργείο, να διαλέξουν ανάμεσα σε πολλές σπουδαίες – κυρίως – και σπουδαίους ηθοποιούς και να γυρίσουν… : μια ταινία ή μήπως τελικά απλά ένα βίντεο;
