Ο νόμος περί τεντιμποϊσμού μπορεί να μην επανήλθε ακόμα, ωστόσο αναβιώνει χάρη σε αυτή την αστείρευτη πηγή παραγωγής ασκήσεων δυστοπικών σεναρίων με την επωνυμία «Ελληνική Δικαιοσύνη», η οποία όρισε:
«Δεν θα οδηγείς και δεν θα ανεβαίνεις σε μοτοσικλέτα. Θα ξενοικιάσεις το σπίτι σου στην Αθήνα και θα μετακομίσεις πίσω στην Πάτρα, αλλιώς θα πας φυλακή. Επιπλέον θα δίνεις το παρόν τρεις φορές τον μήνα στο Α.Τ. της περιοχής σου και κάθε φορά που θέλεις να επισκεφτείς τον συνήγορο σου, θα ειδοποιείς πρώτα την Κρατική Ασφάλεια. Επίσης δεν θα συμμετέχεις ξανά σε διαδήλωση και δεν θα ξαναμιλήσεις στους τρεις συγκατηγορούμενους σου. Αλλιώς θα πας φυλακή.»
Πιο συγκεκριμένα, αυτοί είναι κάποιοι από τους εννιά περιοριστικούς όρους που αντιμετωπίζει ο Γ.Ι., ο οποίος βρίσκεται σε τριετή ομηρία εξαιτίας τους, κατηγορούμενος μαζί με τρία ακόμα άτομα για την υπόθεση «σύντροφοι/συντρόφισσες».
Μια υπόθεση που θα είχε κλείσει με βούλευμα
Πρόκειται για μια δικογραφία που περιλαμβάνει επιθέσεις ενάντια σε αστυνομικούς και συμβολικούς στόχους, οι αναλήψεις ευθύνης των οποίων είχε αυτήν την υπογραφή που – όπως παραδέχεται το παραπεμπτικό βούλευμα – «παραπέμπει πράγματι σε κοινή προσφώνηση».
Πράξεις τις οποίες όχι μόνο αρνούνται οι τέσσερις κατηγορούμενοι, όχι μόνο δεν υπάρχουν στοιχεία εναντίον τους, αλλά που, επιπλέον, ακόμα και η εισαγγελική πρόταση ήταν αθωωτική…
Πιο συγκεκριμένα, η απαλλακτική εισαγγελική πρόταση προς το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών, αναφέρει: «δεν υφίστανται επαρκείς ενδείξεις κατά των κατηγορουμένων ικανές να στηρίξουν δημόσια σε βάρος τους κατηγορία για τις αποδοθείσες σε αυτούς πράξεις που αφορούσε η ποινική δίωξη».
Σημειώνω ότι το συγκεκριμένο παραπεμπτικό βούλευμα δεν ακολούθησε την σχετική παράδοση, σύμφωνα με την οποία θα ήταν λιγότερο αυστηρό από την εισαγγελική πρόταση. Έτσι, δεν έκανε δεκτή την απαλλαγή των κατηγορούμενων. Ωστόσο, υποβάθμισε αισθητά το αρχικό κατηγορητήριο παραπέμποντας τους κατηγορούμενους για μόλις 3 από τις, αρχικά, 54 υποθέσεις.
Οι δύο από αυτές αφορούν επεισόδια με αστυνομικούς των ΜΑΤ στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο και τον Μάιο του 2019 και η τρίτη αφορά την επίθεση στο Ίδρυμα Μητσοτάκη τον Ιανουάριο του 2020.
Μετεμφυλιακή παρωδία
Ίσως η υπόθεση αυτή από μόνη της να αποτελεί μια από τις πιο δυστοπικές διώξεις των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα. Όμως ο Γ. Ι., ένας από τους τέσσερις κατηγορούμενους, είναι αντιμέτωπος με μια επιπλέον κατάσταση, η οποία ξεπερνάει τη δυστοπία και θυμίζει περισσότερο μετεμφυλιακή παρωδία, καθώς στην ουσία πρόκειται για μια περίπτωση αποκλεισμού από τις σπουδές για φρονηματικούς λόγους.
Ο Γ.Ι. τήρησε επί τρία χρόνια τους περιοριστικούς όρους, ξεκινώντας την ζωή του από την αρχή και μετακομίζοντας πίσω στην Πάτρα, μετά από οκτώ χρόνια διαμονής στην Αθήνα, όπως αυτοί όριζαν. Μέσα σε αυτό το ακραία περιοριστικό πλαίσιο, αποφάσισε να δώσει Πανελλαδικές τον Ιούνιο του 2023 και πέρασε δεύτερος στη σχολή Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου.
Προϋπόθεση βέβαια για να παρακολουθήσει τις σπουδές του είναι να τροποποιηθούν οι περιοριστικοί όροι, κάτι το οποίο αιτήθηκε από το αρμόδιο συμβούλιο. Η εισαγγελέας, στις 29 Σεπτεμβρίου 2023, πρότεινε την απόρριψη της αίτησης, με τη σκέψη ότι: «Οι περιοριστικοί όροι είναι αναγκαίοι για να αποτραπεί η τέλεση νέων εγκλημάτων».
Ο Γ.Ι. βρέθηκε έτσι να ασφυκτιά στον δυσώδη αέρα ανάμεσα στην αστυνομική ασυδοσία και την αιώνια ευθυνοφοβία κάποιων λειτουργών της δικαστικής εξουσίας, που απορρίπτουν σωρηδόν αιτήσεις – άλλοτε από τυφλή υπακοή στην αστυνομική εξουσία και άλλοτε από ραθυμία – για να αποφύγουν, ουσιαστικά, τη σύνταξη των εξηγήσεων που απαιτεί η έγκρισή τους.
Σε κάθε περίπτωση, αν το Συμβούλιο, του οποίου η απόφαση αναμένεται από μέρα σε μέρα, δεν κάνει δεκτή την αίτηση μετατροπής των περιοριστικών όρων θα βρεθεί αντιμέτωπο και με ένα επιπλέον παράδοξο: Καθώς η δίκη αναμένεται να ξεκινήσει στις 29 Νοεμβρίου 2023 και πιθανόν να κρατήσει πολλές συνεδριάσεις, η παρουσία του Γ.Ι. δεν θα είναι επικίνδυνη όταν θα πηγαίνει στην Αθήνα για να δικαστεί. Επικίνδυνο θα είναι μόνο αν πηγαίνει για να σπουδάσει.
