Στις πέντε τελευταίες συνεδριάσεις (21, 24, 27, 28 & 30 Μαΐου 2024) της δίκης της Κιβωτού του Κόσμου, έχουν εξεταστεί δεκατρείς μάρτυρες κατηγορίας, κυρίως πρώην ή νυν εργαζόμενα άτομα των δομών του Βόλου.
Σε κάθε κατάθεση, σχεδόν σε κάθε λέξη τους, επανέρχονται σαν ηχώ στην αίθουσα οι διαπιστώσεις της ειδικής επιστήμονα του Συνηγόρου του Πολίτη, Σαμάνθα Στρατιδάκη, όπως τις κατέθεσε ως πρώτη μάρτυρας της υπόθεσης κατά την 5η συνεδρίαση (Παρασκευή 17 Μαΐου 2024).
«Όχι μόνο ότι δεν τηρούνταν η νομοθεσία άλλα δεν υπήρχε καν η αντίληψη ότι έπρεπε να τηρηθεί […] Υπάρχουν σαφώς προβλήματα στο ζήτημα παιδικής προστασίας και, ιδίως, σε αυτά με θρησκευτικό προσανατολισμό. Σε καμία περίπτωση στον βαθμό την έκταση και την πολλαπλότητα που είτε μας κατήγγειλαν είτε διαπιστώσαμε στην Κιβωτό».
Υποστηρίξτε το παρατηρητήριο της δίκης
Το Kivotos Trial Watch είναι μια συνεργασία The Manifold και OmniaTV. Καταγράφει συστηματικά όσα λέγονται και συμβαίνουν στη δίκη της Κιβωτού του Κόσμου.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε τη μετάδοση από κάθε δικάσιμο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:
Δείτε επίσης εδώ τα πλήρη κείμενα από την καταγραφή μας για κάθε ημέρα:
Ξυλοδαρμοί και απομονώσεις
Δεν είναι μόνο ο Κ., το παιδί που κατήγγειλε ότι τον γρονθοκοπούσαν ένα βράδυ με χαλίκια ανάμεσα στα δάκτυλα για να ομολογήσει που βρίσκονται τα χρήματα μιας κλοπής την οποία ο ίδιος αρνείται ότι διέπραξε. Ο Κ., που μάρτυρες κατέθεσαν ότι τον είδαν την επόμενη μέρα με ξεραμένο αίμα στα αυτιά του και μια βδομάδα μετά να έχει ακόμα σημάδια. Όχι μόνο δεν τον πήγανε για εξετάσεις αλλά τον περιορίσανε σε οικίσκο απομονωμένο με κλειδωμένη την πόρτα· όχι μόνο δεν έγινε κάποια έρευνα για το περιστατικό αλλά ατύπως, σύμφωνα με τους μάρτυρες κατηγορίας, διατάχτηκε από την διοίκηση της Κιβωτού (ιερέα Αντώνη Παπανικολάου) η σιωπή και υιοθέτηση του αφηγήματος του αυτοτραυματισμού: «έπαθε κρίση και χτυπήθηκε μόνος του στο τζάκι».
Η «παραβατική συμπεριφορά αυτού του παιδιού που έχει κάνει χρήση χασίς» και «το σπιτάκι αυτό είχε και παράθυρα ξεκλείδωτα από τα οποία μπορούσε να βγαίνει αν ήθελε» είναι δυο φράσεις στις οποίες θα μπορούσε να συμπυκνωθεί η υπερασπιστική γραμμή σαν να μην μιλάμε για δομή που με διακηρυγμένο σκοπό την παιδική προστασία αλλά για κάποια σωφρονιστική αποικία.
Η παιδική εργασία γαληνεύει
Σωφρονιστική αποικία, αγροτική φυλακή, γεωργική σχολή ή παιδικό κάτεργο κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι καίτοι βραβευμένη (GENE Global Education Award 2020/2021) η «αγροτική σχολή» που λειτουργούσε εντός της δομής Βόλου σε κάθε περίπτωση δεν είχε πιστοποίηση ως τέτοια.
«Δούλευαν, σχολείο δεν πήγαιναν, ήταν ωράριο υπαλλήλων Κιβωτού χωρίς σύμβαση ή κάτι τέτοιο, αλλά ανταποδοτικά για τις παροχές της Κιβωτού» εξήγησε μια μάρτυρας ενώ μια άλλη είπε:
«Δουλειές στον ήλιο χωρίς νερό, δεν τους δινόταν επιλογή, ήταν δραστηριότητες για να μαθαίνουν την δουλειά και είχαν και κουπόνια για να αγοράζουν έξτρα πράγματα από την δομή που δεν είχαν στην καθημερινότητα τους».
Στάβλοι και χωράφια προορισμένα για την παραγωγή προς κάλυψη αναγκών του ιδρύματος στα οποία, αντί για εργαζόμενους, δούλευαν τα παιδιά με την γεωπόνο του ιδρύματος να τους εξηγεί εν είδει μαθημάτων.
Τα παιδιά ήταν χωρισμένα σε τρία ηλικιακά γκρουπ και, ανάλογα τις δυνατότητες τους ανά ηλικία ήταν και οι δουλειές. «Όλα τα παιδιά δούλευαν. Δεν μπορούσαν να αποδώσουν όμως όλα το ίδιο, το 8χρονο δεν μπορούσε να κάνει τις δουλειές που έκανε το 17χρονο» είπε μια μάρτυρας πρώην εργαζόμενη ως κοινωνική λειτουργός της δομής.
Η εντός του ιδρύματος αιτιολόγηση ήταν πως «λειτουργεί θεραπευτικά για τις ψυχές των παιδιών» όπως κατέθεσε ένας μάρτυρας. «Να γαληνεύουν με την επαφή τους με τη φύση». Καθάρισμα κοπριάς, κουβάλημα, τσάπισμα, σπάσιμο πέτρας, τάισμα ζώων. Η εργασία γαληνεύει, πόσο μάλλον η παιδική.
Ομερτά
Αν κάτι προκύπτει πέρα πάσης αμφιβολίας από τις καταθέσεις, είναι ένα δηλητηριώδες μείγμα ευθυνοφοβίας, εργασιακής επισφάλειας και άγνοιας που σκιαγραφήθηκε μέσα από μια διαβαθμισμένη φυσικότητα στις απαντήσεις των μαρτύρων σε σχέση με το γεγονός της παιδικής εργασίας:
«Και εγώ σε ορφανοτροφείο μεγάλωσα, κι εμείς δουλεύαμε, αλλά όχι και έτσι. Κάτω από τον ήλιο το καλοκαίρι στα χωράφια, ήταν κάτι που έβλεπα και δεν μου άρεσε» είπε η μαγείρισσα της μιας από τις δυο δομές Βόλου. «Το θεωρούσαμε κανονικό, δεν ήξερα ότι δεν είναι, με την νέα διοίκηση κατάλαβα ότι αυτά που γινόταν δεν ήταν κανονικά» είπε ένας άλλος εργαζόμενος ενώ δυο άλλοι είπαν: «φρόντιζα να απαλύνω το φορτίο τους περιορίζοντας τις δουλειές σε “όσα βλέπει η πεθερά”».
Άλλωστε, όπως κατατέθηκε, το ρητό που ήταν γραμμένο στους χώρους της Κιβωτού, ήταν: «Η σιωπή δεν κάνει ποτέ λάθος»
Αυτήν την επιβαλλόμενη προς τους εργαζόμενους ομερτά με τον δικό τους τρόπο καυτηρίασαν οι συνήγοροι υπεράσπισης κάνοντας ασκήσεις κουτσαβακίστικου μπούλινγκ προς τους μάρτυρες, απευθύνοντας τους διαρκώς την μομφή της χρόνιας αποσιώπησης: «αν ήταν έτσι, τι σόι παιδαγωγοί ήσασταν εσείς που δεν κάνατε κάτι γι’ αυτό;», προσπαθώντας και να μετακυλίσουν την ευθύνη της, υπό τον ιερέα Αντώνιο Παπανικολάου, διοίκησης.
«Δεν δικάζουμε το αν οι μάρτυρες είναι ή όχι κακοί παιδαγωγοί», ήταν η διακριτική σημείωση του προέδρου του δικαστηρίου.
Η επόμενη (11η) συνεδρίαση έχει οριστεί για τις 3 Ιουνίου 2024 και ώρα 9:30.
