Αν και έχουμε σημειώσει ότι η καταδίκη της Χ.Α. μπορεί να αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο για περαιτέρω ξήλωμα του τείχους που προστατεύει τις ελληνικές φασιστικές ομάδες και την ακροδεξιά τρομοκρατία, πολύ λίγα πράγματα έχουν γίνει εντός χώρας προς αυτή την κατεύθυνση. Αντίθετα, είδαμε την κυβέρνηση της ΝΔ να διαφημίζει, πρακτικά, τους ναζιστές διά των τροπολογιών Βορίδη, ενώ η αντιπολίτευση του χώρου της «κεντροαριστεράς», χόρευε σε διάφορους ρυθμούς.
Όμως, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, κάποιοι κάνουν έστω και τα ελάχιστα. Η οργάνωση FragDenStaat, με αντικείμενο την ελεύθερη πρόσβαση του κοινού σε πληροφορίες που αφορούν στη διακυβέρνηση (διεθνώς γνωστή ως “Freedom of Information – FOI”), υπέβαλε το 2021 αίτημα προς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, προκειμένου να δημοσιοποιηθούν όσα στοιχεία υπάρχουν για τη χρήση των πόρων του από τον πρωτόδικα καταδικασμένο για διεύθυνση ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης, Γιάννη Λαγό, που παραμένει Ευρωβουλευτής από το 2019 ως τώρα.
Το σκεπτικό του αιτήματος είναι απλό και σαφές: Αν ένας Ευρωβουλευτής ήταν ταυτόχρονα και ηγετικό στέλεχος μιας εγκληματικής οργάνωσης, το κοινό, οι Ευρωπαίοι πολίτες, που πληρώνουν την ευρωβουλευτική αποζημίωση και τις παροχές προς τον Λαγό, έχουν κάθε δικαίωμα να γνωρίζουν πώς χρησιμοποιούνται αυτά τα λεφτά.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επιβεβαίωσε ότι έχει στην κατοχή του 73 έγγραφα που σχετίζονται με τη διαχείριση αυτών των πόρων από τον Λαγό. Όμως αρνήθηκε, τον Απρίλιο του 2022, να δώσει στη δημοσιότητα αυτά τα στοιχεία, επικαλούμενο το δικαίωμα του Γιάννη Λαγού στην ιδιωτικότητα.
Εντέλει, η FragDenStaat προσέφυγε στο Δικαστήριο της ΕΕ κατά αυτής της άρνησης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η υπόθεση φτάνει στο ακροατήριο αύριο Πέμπτη, 5 Οκτωβρίου 2023.
Αυτή η υπόθεση είναι χαρακτηριστικό δείγμα για το πώς οι θεσμικοί παίκτες αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους, σχετικά με τη φασιστική απειλή.
Ο Γιάννης Λαγός δεν είναι απλά ένας διεφθαρμένος Ευρωβουλευτής, όπως η Σπυράκη ή η Καϊλή. Καταδικάστηκε ως ηγετικό στέλεχος μιας ναζιστικής οργάνωσης που παρίστανε το πολιτικό κόμμα, στα πρότυπα του ναζιστικού κόμματος του Χίτλερ. Μια οργάνωση – την οποία διηύθυνε ο Λαγός πάνω στις κατευθυντήριες γραμμές του Μιχαλολιάκου ως «φύρερ» του – που η δράση της είχε ως αποτέλεσμα (τουλάχιστον) δύο δολοφονίες (Λουκμάν και Φύσσα) και τρεις απόπειρες δολοφονίας (Κουσουρής, «Αντίπνοια» και Εμπάρακ). Κι αυτές εν μέσω πολλών άλλων επιθέσεων, οι οποίες, αν και δεν κατέληξαν σε νεκρούς, είχαν ωστόσο τα ίδια χαρακτηριστικά δράσης.
Υπό το πρίσμα αυτό, είναι προφανές ότι το αγαθό της πληροφόρησης του κοινού για τα πεπραγμένα ενός τέτοιου στελέχους ναζιστικής οργάνωσης υπερβαίνει κατά πολύ το αγαθό της «ιδιωτικότητας» του Γιάννη Λαγού ως προς το πού ξοδεύει τα λεφτά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
