Η μήνυση που είχε υποβάλει (τον Δεκέμβρη του 2019) η δημοσιογράφος Αφροδίτη Φράγκου για σωματική βλάβη ενάντια στον μεσίτη της Γλάδστωνος και βασικό κατηγορούμενο για τον φονικό ξυλοδαρμό του Ζακ Κωστόπουλου, είχε αθωωτικό αποτέλεσμα για τον ίδιο.
Η δίκη ξεκίνησε στις 6 Μαρτίου 2024 στις 12:23 στο Μονομελές της Ευελπίδων και ολοκληρώθηκε στις 15:34, περίπου μισή ώρα από την παρέλευση ωραρίου.
Σύμφωνα με την μηνύτρια, η ίδια περνούσε τυχαία από την οδό Γλάδστωνος όταν αντιλήφθηκε ότι τα στένσιλ με το πρόσωπο του δολοφονημένου Ζακ Κωστόπουλου είχαν καλυφθεί από αφίσες υβριστικές για την μνήμη του (σσ: παρίσταναν τον Βυζαντινό δικέφαλο αετό και έγραφαν «Δικαιοσύνη για όλους» σε αντίστιξη προφανώς με το “Justice for Zak”). Η ίδια τις ξεκόλλησε και τότε εμφανίστηκε ένα άντρας που την ρώτησε επιθετικά γιατί τις κατεβάζει και έπειτα την χτύπησε με γροθιά στο σαγόνι. Φώναξε σοκαρισμένη, έκανε πίσω, μέχρι που μπήκε ένας φίλος του ανάμεσα τους και τον σταμάτησε. Ο κατηγορούμενος συνέχισε να ειρωνεύεται και την προκάλεσε να φωνάξει την αστυνομία καθώς δεν θα του κάνουν τίποτα. Στην αρχή δεν κατάλαβε ποιος είναι μετά όμως υποψιάστηκε. Τότε έβγαλε το κινητό της για τον βιντεοσκοπήσει προκειμένου αργότερα να το στείλει σε συνάδελφους δημοσιογράφους και να βεβαιωθεί για την ταυτότητα του. Λίγες ώρες μετά και καθώς πονούσε στην αριστερά πλευρά του προσώπου της πήγε στο νοσοκομείο όπου διαπιστώθηκε ότι δεν υπάρχει κάποια βλάβη από το χτύπημα.
Ο κατηγορούμενος δεν παραβρέθηκε στο δικαστήριο ωστόσο η υπερασπιστική του γραμμή είχε ως βάση την μόνιμη επωδό συνηγόρου, μαρτύρων αλλά και της εκπροσωπούμενης από γυναίκα, εισαγγελικής έδρας «αν την είχε πραγματικά χτυπήσει θα την είχε τραυματίσει σοβαρά λόγω της σωματοδομής του…».
Οι μάρτυρες
Ανάμεσα στις μάρτυρες από την πλευρά την μηνύτριας, οι δημοσιογράφοι Μαρία Λούκα και Άννα Νίνη. Και οι δύο κατέθεσαν τη συνεισφορά τους στην διασταύρωση του προσώπου του κατηγορούμενου όταν τους στάλθηκε το σχετικό βίντεο. Και οι ίδιες είχαν πέσει θύματα παρόμοιου περιστατικού λίγους μήνες πριν όταν ο ίδιος διέκοψε τα γυρίσματα ντοκιμαντέρ καθώς με επιθετικό τρόπο και «απειλητική συμπεριφορά» απαιτούσε να πει και ο ίδιος την γνώμη του σε αυτό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η εισαγγελέας της έδρας βρήκε λογική την πράξη και την απαίτηση του κατηγορούμενου καθώς «στο πλαίσιο της ελευθερίας του λόγου πρέπει να ακούγονται όλες οι πλευρές. Εσείς μάλιστα που στηρίζετε τις μειονότητες θα έπρεπε…»
«Ήταν ένα ντοκιμαντέρ με θέμα το πένθος όπου μιλούσαν οι οικογένειες δολοφονημένων. Οι συγγενείς του Λουκμάν, του Παύλου Φύσσα, του Ζακ. Ως τι να μιλούσε;» ήταν η ψύχραιμη απάντηση της Άννας Νίνη απέναντι στην έτσι κι αλλιώς άστοχη και εκτός εισαγγελικού ρόλου επισήμανση.
Στο πλαίσιο των αναγνωστέων εγγράφων επισκοπήθηκε και το σχετικό βίντεο στο οποίο ακουγόταν η μηνύτρια να απευθύνεται στον κατηγορούμενο φωνάζοντάς του «πες το όνομά σου, πες το όνομά σου ρε αρχίδι» χωρίς όμως να παίρνει κάποια θετική απάντηση.
Ενδιαφέρον είχαν οι καταθέσεις δυο αυτοπτών μαρτύρων, μιας υποτιθέμενης, όπως μάλλον προέκυψε, και ενός πραγματικού.
Η Ε. Κ., πρώην εργαζόμενη στο καφέ που ο κατηγορούμενος συχνάζει, ανάμεσα στα άλλα δήλωσε:
«Τόσα χρόνια δεν έχει δώσει ποτέ δικαιώματα!» για να αναγκάσει τον Θανάση Καμπαγιάννη, συνήγορο της μηνύτριας, να επισημάνει πως αυτή δήλωση κάνει την μαρτυρία της συνολικά αναξιόπιστη…
Ο μοναδικός πραγματικός αυτόπτης μάρτυρας, ο φίλος του αθωωμένου κατηγορουμένου που κατά την μαρτυρία της μηνύτριας μπήκε στην μέση να τον συγκρατήσει, εμφανίστηκε ενώπιων του δικαστηρίου ενδεδυμένος με σακάκι, ξεκούμπωτο πουκάμισο και ασημένιο σταυρό στο γυμνό του στήθος. Έδωσε μια παράσταση που θύμισε περισσότερο ρόλο αυτοφωράκια στη σειρά της δεκαετίας του 1980 «Ορκιστείτε παρακαλώ» παρά κατάθεση μάρτυρα.
Κατέθεσε ότι ο «δήθεν» κατηγορούμενος απλώς της πήρε αφίσες από το χέρι, χωρίς να την χτυπήσει, επιμένοντας και αυτός ότι αν την χτυπούσε θα της προκαλούσε σοβαρότερη βλάβη.
Έπειτα – και σε πείσμα του συνηγόρου υπεράσπισης που μάταια του έκανε νοήματα να σταματήσει – ξεκίνησε να λέει για τις «αγαθοεργίες» που έχει κάνει στην περιοχή, όπως να «εξηγεί πράγματα σε ηλικιωμένους» και να «πηγαίνει ανθρώπους σε νοσοκομείο αν χρειαστούν!»
«Από ένα βίντεο που έχω υπόψη, την μοναδική φορά που είχε την ευκαιρία να το κάνει, πάντως, δεν το έκανε…» του σχολίασε ο Θανάσης Καμπαγιάννης.
Η εισαγγελική πρόταση
Η εισαγγελική πρόταση συνοψίστηκε στα παρακάτω σημεία:
- Η μηνύτρια ήταν εξοργισμένη με τον κατηγορούμενο λόγω της «κύριας υπόθεσης» (σσ: Φονικός ξυλοδαρμός Ζακ Κωστόπουλου).
- Δεν φαίνεται σαν γυναίκα που έχει ξυλοκοπηθεί.
- Απειλητική ήταν η μηνύτρια και όχι ο κατηγορούμενος (καθώς στο βίντεο ακούγεται να του φωνάζει «πες το όνομά σου, πες το όνομά σου ρε αρχίδι»).
- Δεν έχει μαζευτεί πλήθος προς υπεράσπισή της, άρα δεν κινδύνευε!
Η αγόρευση του Θανάση Καμπαγιάννη
Από την αγόρευση του Θανάση Καμπαγιάννη ξεχώρισαν δυο σημεία.
Το πρώτο για τον ορισμό της βίας κατά γυναικών: «Τι άλλο πρέπει να πάθει για να θεωρήσουμε ότι μια γυναίκα δέχτηκε βία; Ξέρω! Να ματώσει…».
Και το δεύτερο για το δικαίωμα μιας γυναίκας στην αυτοάμυνα:
«”Πες μου ποιος είσαι; Αρχίδι! Πες μου ποιος είσαι, αρχίδι!” Το λέω ξανά για να γεμίσει το στόμα μου. Γιατί είναι δικαίωμα μιας γυναίκας να αμυνθεί, γιατί κι εγώ αυτό θα έλεγα».
Η απόφαση
Έπειτα, η υπεράσπιση συντάχθηκε με την εισαγγελική πρόταση και μετά από διακοπή δεκαπέντε λεπτών η δικαστής κήρυξε αθώο τον κατηγορούμενο.
