Στα λιγότερο σημαντικά των ημερών, αλλά με το νου μας πάντα στα νώτα μας και στους συναδέλφους/ισσές μας, για να είμαστε και αύριο στο δρόμο. Με αφορμή ένα γεγονός που δεν είναι ούτε σημαντικό, ούτε πρωτοφανές, ούτε αξιοσημείωτο.
Καθώς τα επεισόδια είχαν ολοκληρωθεί την Παρασκευή, και βρισκόμασταν μαζί με ένα γκρουπ δημοσιογράφων στην Αγίας Σοφίας με Εγνατία, ένας από το γκρουπ τραβούσε ελεύθερα πλάνα τις δυνάμεις της αστυνομίας, όπως και μπορεί δεοντολογικά να κάνει.
Τότε ένας από την Ομάδα Σύλληψης (με αριθμό 02) κινήθηκε απειλητικά προς το μέρος του, και ξεκίνησε να του ζητά το λόγο καθώς του έλεγε ότι πριν ήταν μέσα και πετούσε πέτρες. Τότε μαζί με άλλους συναδέλφους κινητοποιηθήκαμε στο σημείο για να μάθουμε το λόγο της έντασης. Εκεί η κατηγορία αναβαθμίστηκε σε συλλογική, καθώς είπε ότι «αυτοί πετάνε πέτρες και μετά μας τραβάνε βίντεο». Στο σημείο αυτό έπρεπε να τεθούν κάποια όρια αναφορικά με τις κατηγορίες ενός αστυνομικού απέναντι σε δημοσιογράφους.
Ρώτησα ευθέως, πώς το αναφέρει αυτό και με τι στοιχεία, θυμίζοντας ότι πρέπει να τηρούμε τα όρια, καθώς ξεκίνησε μια φασαρία χωρίς λόγο, καθαρά από τα νεύρα ενός και μόνο ανθρώπου. Ο διοικητής του θέλησε σε εκείνο το σημείο να βάλει ένα τέλος, αλλά ο άνδρας της ΟΣ επέμεινε εκνευρισμένος σε σημείο που αποφάσισε να μου κάνει έλεγχο.
«Σε αυτόν εδώ θα κάνω έλεγχο, άνοιξε την τσάντα σου» λέει και τραβάει την τσάντα μου. Του υπενθύμισα ήρεμα, ότι έχει πολλούς δημοσιογράφους γύρω και δεν είναι καλή ιδέα να δημιουργεί ένταση, και του είπα οτι αν θέλει μπορεί να με ελέγξει με τον διοικητή του μπροστά. Ο άνδρας αυτός ήθελε απλά να δείξει την όποια εξουσία, του έχει παραχωρήσει ο νόμος, απέναντι μας. Το γεγονός έληξε με τον διοικητή του να τον τραβά και τον άνδρα της ΟΣ να κλωτσά εκνευρισμένος έναν κάδο.
Το γεγονός δεν είναι ούτε σημαντικό, ούτε πρωτοφανές, ούτε αξιοσημείωτο. Είναι μακροπρόθεσμα, και λόγω της έκθεσης επικίνδυνο, γιατί έχει καταστεί καθημερινό και αφορά όλους και όλες μας. Σχεδόν κάθε ένας συνάδελφος έχει να πει μια προσωπική ιστορία από ένα τέτοιο σκηνικό. Είναι γεγονότα που συμβαίνουν σχεδόν κάθε μήνα και αποδεικνύουν ότι μας γνωρίζουν, γεγονός που είναι λογικό. Ωστόσο δε μένουν μόνο εκεί, θέλουν να μας κοινοποιήσουν ότι μας γνωρίζουν για να μας τρομοκρατήσουν έμμεσα.
Ο άνδρας αυτός με θυμάται και τον θυμάμαι από τα γεγονότα της άνοιξης στο ΑΠΘ, από ένα άλλο αντίστοιχο σκηνικό στα σκαλάκια της ΣΘΕ που βρισκόμασταν μαζί με την Σταυρούλα Πουλημένη και τον Κωνσταντίνο Τσακαλίδη.
Η μόνη μας ασφάλεια είναι οι συνάδελφοι/ισσές μας και τα όρια απέναντι στις αυθαιρεσίες τους. Να συλλογικοποιήσουμε τις άμυνες μας.
